بررسی میزان تطابق نقش و هویت جنسی 12 بیمار ترنس سکسوال با جنسیت جدیدشان پس از عمل جراحی تغییر جنسیت

زمینه و هدف: اختلال هویت جنسی تمایل قوی و مستمر بیمار برای قرار گرفتن در نقش و وضعیت جنس مقابل است که اصرار بر تعلق به جنس مقابل در این اختلال همراه با نارضایتی شدید از جنسیت بیولوژیکی می باشد. در موارد مقاوم به درمان (روان درمانی فردی، سایکوآنالیز ...) عمل جراحی تغییر جنسیت از درمان های شناخته شده این اختلال است که در ایران با فتوای امام خمینی در سال 1343 شمسی جایز شمرده شده. با توجه به تحقیقات انجام شده در زمینه بهبود اختلال بعد از عمل تغییر جنسیت غالبًا بر نتایج مثبت جراحی تأکید شده است.

روش بررسی: روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی مقطعی در مقیاس کوچک بوده است. نمونه مورد بررسی شامل 12 نفر ( 9 نفر ترنس مرد به زن و 3 نفر دیگر ترنس زن به مرد) بوده که به طور متوسط 6 سال از عمل جراحی شان سپری شده بود. پرسشنامه های mmpi-1 (فرم کوتاه)، مقیاس (mf)mmpi-2، نقش جنسی بم و صفات جنسی بم با نظارت یک روانشناس بالینی و توسط بیماران تکمیل شد. یافته ها با استفاده از روش های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان می دهد که این بیماران بعد از عمل جراحی از نظر روانی- اجتماعی در وضعیت مناسبی قرار داشته و نمره کسب شده آنان در mmpi-1 در دامنه نرمال بود. میانگین سنی آزمودنی ها 25 سال و میانگین وضعیت مالی خانوادگی آنان در حد متوسط بود. همچنین افراد مذکور در تست های بم و مقیاس mf تطابق خوبی را با نقش و هویت جدید خود نشان دادند. مصاحبه بالینی نیمه سازمان یافته نشان داد که تمامی افراد مورد مطالعه از تصمیم خود رضایت داشته موردی از پشیمانی نیز مشاهده نشد.

نتیجه گیری: به نظر می رسد عوامل متعدد از جمله وضعیت اقتصادی، رضایت از روابط بین فردی، وجود سیستم حمایتی فعلی، شریک جنسی و رضایتمندی از زندگی جنسی، عکس العمل مناسب خانواده و امکان انجام عمل های جراحی اضافه، نقش عمده ای در تطابق بیماران با وضعیت جدید داشته است.