بررسی تاثیر دو روش آموزش متداول و یادگیری بر اساس حل مساله بر میزان مهارت دارو دادن در دانشجویان پرستاری کودکان دانشکده پرستاری مامایی کردستان

روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش شبه تجربی از نوع مداخله ای بود و نمونه های آن را 29 نفر از دانشجویان پرستاری که کارآموزی بخش نوزادان را می گذارندند، تشکیل دادند که در دو گروه مداخله (14 نفر) و مقایسه (15 نفر) قرار داشتند. مهارت دادن دارو به نوزادان به دو روش متداول (با استفاده از سخنرانی و ماژیک و تخته) و بر اساس حل مساله (با استفاده از سناریو) آموزش داده شد. ابزار گردآوری داده ها شامل دو چک لیست مربوط به مهارت های ذهنی (آگاهی) و مهارت های روان حرکتی (رفتار)، دو پرسشنامه در ارتباط با نگرش دانشجو در مورد خود ارزیابی و ارتقاء خود در برنامه آموزشی و نیز رضایتمندی دانشجویان از روش آموزشی بود. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در دو مرحله یعنی روز دوم کارآموزی (مرحله اول=قبل از آموزش) و بعد از پایان کارآموزی (مرحله دوم=بعد از آموزش) تکمیل گردید (چک لیست روان حرکتی در طول دوره کارآموزی توسط مربی تکمیل شد). یافته ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون ویلکاکسون) در نرم افزار spss مورد پردازش قرار گرفت.