بررسی اثر تزریق هپارین بر غلظت های گلوکز و لاکتات پلاسما هنگام فعالیت ورزشی زیر بیشینه

زمینه: برخی مطالعات اشاره می کنند که افزایش موجودیت اسید چرب آزاد پلاسما به افزایش اکسیداسیون چربی و کاهش مصرف کربوهیدرات در عضله اسکلتی و کل بدن هنگام فعالیت ورزشی منجر می شود. هدف از اجرای این مطالعه، تعیین اثر تزریق هپارین روی برخی فاکتورهای اثرگذار در عملکرد و متابولیسم هوازی هنگام فعالیت ورزشی زیر بیشینه است.

مواد و روش ها: 30 مرد سالم در قالب دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) یک آزمون ارگومتری را با شدت 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی به مدت 20 دقیقه در دو مرحله؛ مرحله اول (اجرای آزمون ورزشی بدون تزریق هپارین یا لاکتوز) و مرحله دوم (تزریق هپارین یا لاکتوز قبل از اجرای آزمون ورزشی به ترتیب در گروه های تجربی و کنترل) اجرا نمودند. بلافاصله پس از اتمام هر آزمون، نمونه گیری خون به منظور اندازه گیری غلظت های پلاسمایی لاکتات و گلوکز و میزان فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز به عمل آمد. حداکثر اکسیژن مصرفی هنگام اجرای آزمون نیز اندازه گیری شد. یافته ها توسط آزمون تی مستقل و جفت در هر دو گروه با هم مقایسه شدند.

یافته ها: تزریق هپارین به تغییری در غلظت گلوکز و لاکتات پلاسما و میزان فعالیت لاکتات دهیدروژناز منجر نشد (p>0.05). همچنین مقدار حداکثر اکسیژن مصرفی و ضربان قلب طی ورزش در شرایط پس آزمون نسبت به پیش آزمون تغییرات معنی داری نداشت (p>0.05).

نتیجه گیری: تزریق هپارین، ظرفیت هوازی یا مصرف سوبسترا هنگام فعالیت ورزشی زیر بیشینه را متاثر نمی کند. مطالعات بیشتری لازم است تا تاثیر مستقیم این نوع مکمل سازی ها را روی مصرف سوبسترا، متابولیسم کربوهیدرات- چربی و عملکرد ورزشی مشخص کند.