مقایسه اثر انوکساپارین با هپارین معمولی بر انفارکتوس حاد قلبی همراه با صعود قطعه stemi

زمینه: بیشتر بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی همراه صعود قطعه (stemi) st هنوز هم به وسیله ری پرفیوژن دارویی درمان می شوند، که همیشه موفقیت آمیز نیست. به همین دلیل تحقیق جهت موفقیت بیشتر ری پرفیوژن و با اضافه نمودن داروهای ضد انعقاد جدیدتر انجام می شود. هدف از این مطالعه این است که آیا اضافه کردن انوکساپارین به عنوان یک ضد انعقاد جدید در این دسته از بیماران با تاثیرات برتر و امن تری در مقایسه با هپارین معمولی برخوردار است.

مواد و روش ها: در این مطالعه بالینی، 150 بیمار کمتر از 75 سال (104 مرد و 46 زن) با stemi که تحت درمان با استرپتوکیناز (1.5 میلیون واحد در ساعت) را به طور تصادفی انوکساپارین mg 40) بولوس داخل وریدی) یا هپارین دریافت کردند.

یافته ها: از 75 بیمار گروه انوکساپارین (میانگین سن (58.9±9.4 و گروه هپارین همگی از نظر عوامل خطر و دریافت دیگر درمان های دارویی مشابه بودند. زمان شروع علایم تا شروع درمان با فیبرینولیز نیز در هر دو گروه مشابه بود (p=0.13). کسر جهشی بطن چپ، در گروه انوکساپارین 45.2±5.6 درصد و در گروه هپارین 40.3±7.3 بود که از نظر آماری قابل توجه بود (p=0.056). میزان خونریزی های ماژور در دو مورد و خون ریزی مینور در 10 مورد از گروه انوکساپارین و خون ریزی مینور در 5 بیکمار از گروه هپارین رخ داد (p>0.056).

نتیجه گیری: اطلاعات این مطالعه نشان داد که انوکساپارین در مقایسه با هپارین معمولی با تمایل به خون ریزی کمتری همراه بوده است. هر چند، این یافته باید بر اساس فواید بالینی تفسیر گردد و مطالعات با تعداد نمونه بیشتر و کنترل دقیق تر عوامل مخدوش کننده جهت تایید آن لازم است.