پلی مرفیسم های ژن اینترلوکین 10 و استعداد ابتلا به تب مالت در بیماران ایرانی

مواد و روش ها: تعداد 190 بیمار مبتلا به تب مالت و 81 دامدار سالم که دام آلوده داشته و محصولات لبنی آلوده آن ها را مصرف می نمودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی افراد جهت پلی مرفیسم های دو آللی ناحیه پروموتر ژن اینترلوکین 10 در موقعیت های (a/c)-592, (t/c)-819, (g/a)-1082 به روش pcr-rflp ژنوتیپ گردیدند.

یافته ها: توزیع ژنوتیپ های cc و آلل های c در موقعیت های 819- و 592- ژن اینترلوکین 10 بطور حائز اهمیتی در بیماران بیشتر از دامداران سالم بود p) به ترتیب برابر 0.034 و 0.008). هاپلوتیپ های تکی و دوتایی ata به طور حائز اهمیتی در گروه کنترل بیشتر از بیماران بود p) به ترتیب برابر 0.0278 و 0.013).

نتیجه گیری: فراوانی های آلل های c در موقعیت های 819- و 592- ژن اینترلوکین 10 و فراوانی کمتر هاپلوتیپ ata/ata در بیماران به عنوان عوامل مستعد کننده بیماری تب مالت مطرح می شوند.