مقایسه اثر بخشی لتروزول و کلومیفن سیترات در درمان نازایی ناشی از اختلال تخمک گذاری در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، زنان مبتلا به سندرم pco با سابقه نازایی مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان رسول اکرم (ص) و بیماران مراجعه کننده به مطب خصوصی طی سال های 87-86  بررسی شدند. بیماران بطور تصادفی به دو گروه لتروزول و کلومیفن سیترات تقسیم شدند. در گروه کلومیفن سیترات، بیماران روزانه 100 میلی گرم طی روزهای سوم تا هفتم سیکل بمدت سه سیکل دریافت کردند. در گروه لتروزول، بیماران 2.5 میلی گرم لتروزول نیز روزانه طی روزهای سوم تا هفتم سیکل به مدت سه سیکل دریافت کردند. بین روزهای 12 الی 16 سیکل، تعداد فولیکول های مشاهده و اندازه بزرگترین فولیکول با استفاده از سونوگرافی واژینال مشاهده شد و ثبت شد. همچنین بروز حاملگی و پیامد حاملگی نیز تعیین شد.

یافته ها: دو گروه 40 نفری تحت درمان با لتروزول یا کلومیفن سیترات قرار گرفتند. دو گروه از نظر تعداد فولیکول های رشد کرده و متوسط اندازه بزرگترین فولیکول مشاهده شده با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. موارد حاملگی در گروه تحت درمان با لتروزول 15 نفر (37.5 درصد) و در گروه تحت درمان با کلومیفن 13 نفر (32.5 درصد) بود. موارد سقط و زایمان پره ترم به ترتیب در گروه کلومیفن 3 نفر (23 درصد) و 7 نفر (54 درصد) بود، این در حالی است که این میزان در گروه لتروزل به ترتیب صفر و 3 (20 درصد) بود (p=0.04).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که لتروزول برای القاء تخمک گذاری در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که از نازایی ناشی عدم تخمک گذاری رنج می برند، می تواند جایگزین مناسبی برای کلومیفن سیترات به شمار آید.