مقایسه اولتراسونیک تغییرات ضخامت عضلات شکم در وضعیت های مختلف در مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی و مردان سالم

هدف: مقایسه تغییر ضخامت عضلات شکم در وضعیت های مختلف نشسته در مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی با استفاده از سونوگرافی هدف این مطالعه می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی 20 مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی از مراجعین کلینیک های فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و 20 مرد سالم به صورت ساده و در دسترس و با لحاظ کردن معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. ضخامت عضلات عرضی شکم، مایل داخلی، مایل خارجی و راست شکمی در سمت راست توسط سونوگرافی نوع 7.5) b مگاهرتز خطی) در وضعیت های طاقباز (وضعیت 1)، نشسته روی صندلی (وضعیت 2)، نشسته روی توپ ژیمناستیک (وضعیت 3) و نشسته روی توپ ژیمناستیک با بلند کردن پای چپ از روی زمین (وضعیت 4) در انتهای دم و بازدم در دو گروه اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون های تی زوجی و مستقل مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: ضخامت عضلات عرضی شکم و مایل داخلی در هر 4 وضعیت و عضله راست شکمی فقط در وضعیت 4 در هر دو گروه سالم و بیمار در انتهای بازدم بیشتر از دم بود (p<0.001). تغییرات ضخامت عضلات عرضی شکم، مایل داخلی و راست شکمی در مقایسه وضعیت های 3 با 2، 4 با 2 و 4 با 3 و عضله مایل خارجی فقط در مقایسه وضعیت های 4 با 2 و 4 با 3 در هر دو گروه سالم و بیمار در دو حالت دم و بازدم معنادار شد (p<0.001). ضخامت عضله عرضی شکم افراد سالم در وضعیت 4 بیشتر از افراد بیمار (p<0.001) و ضخامت عضله راست شکمی افراد بیمار در وضعیت 4 بیشتر از افراد سالم بود (p=0.01).

نتیجه گیری: عضلات شکم به تغییرات پاسچر پاسخ می دهند و این عضلات با کاهش ثبات وضعیت نشسته به طور خودکار وارد عمل می شوند. در بیماران کمردردی فعالیت عضله عرضی شکم کاهش یافته و فعالیت عضله راست شکمی افزایش می یابد.