آشنایی با فرآیند توانبخشی بینایی

با توجه به تعداد کم بینایانی که همه روزه در کلینیک های چشم پزشکی مورد معاینه قرار می گیرند و از طرفی عدم وجود درمان قطعی برای افزایش بینایی ایشان، ضرورت توجه به توانبخشی بینایی این گروه احساس می شود. در این مقاله سعی شده ابتدا به مفهوم و سپس به مراحل توانبخشی بینایی که در مراکز با همین نام قابل انجام است پرداخته شود. در اینجا پس از ارائه آمار موجود در مورد کم بینایان و نابینایان، به چگونگی جمع آوری اطلاعات اشاره شده و پس از ارائه تعاریف استاندارد، به توضیح تیم توانبخشی پرداخته شده است. علل کم بینایی و بیماری های چشمی که منجر به این حالت می شود اعم از مادرزادی، ژنتیک و همچنین علل اصلی مورد توجه قرار گرفته اند. تکنیک های انجام معاینات و وسایلی که به عنوان وسایل کمک بینایی معروف هستند نیز از نکاتی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است. در طی فرآیند توانبخشی بینایی پس از آنکه درمانگران (اعم از متخصصین چشم و اپتومتریست ها) از طریق درمان های رایج همچون جراحی، دارودرمانی و تجویز عینک های معمولی، موفق به افزایش بینایی بیمار و یا درمان وی نمی شوند، باید برای بررسی امکان افزایش دید، بیمار را به متخصصین مربوط به توانبخشی بینایی ارجاع دهند. این افراد همان اپتومتریست ها و یا چشم پزشکانی هستند که دوره های مربوطه را گذرانده اند. در توانبخشی بینایی پی از ارزیابی میزان دید باقی مانده، اقدام به تجویز وسایل کمک بینایی مناسب می شود. همچنین مشاوره لازم در خصوص شغل مناسب و تکنیک های آموزشی بخصوص در کودکان سنین مدرسه، به عمل می آید. در صورتی که دید بیمار آنقدر کم باشد که وسایل کمک بینایی مناسبی برای وی وجود نداشته باشد، بیمار به مراکز توانبخشی نابینایان ارجاع می گردد. آنچه که قابل تامل است، خلاء مراکز توانبخشی بین سیستم درمانی و سیستم توانبخشی نابینایان است.