درمان و نتایج ترمیم آسیب های اسپاگتی مچ

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج حاصل در ترمیم ضایعات اسپاگتی مچ (spaghetti wrist) می باشد. از آنجا که این گونه آسیب ها اعصاب و تاندون ها را تواما درگیر می کند، اختلالات عملکردی زیادی را برجا می گذارد و نیاز به بررسی و مداخلات درمانی مناسب دارد.

روش بررسی: مداخله حاضر روی 33 بیمار ضایعه فوق که در طی سال های 84-1383 به مرکز دست ایران مراجعه کرده بودند انجام شد. روش درمان در همه یکسان بود. به این صورت که مداخله زودهنگام حسی و حرکتی انجام شد. در نهایت بیماران تحت ارزیابی حسی و حرکتی قرار گرفتند و نتایج بازگشت حسی و حرکتی پی از 10 هفته بین دو عصب اولنار و مدین درگیر بررسی شد. همچنین تاثیر سایر عوامل مداخله گر مثل زمان جراحی، زمان ارجاع، سن و جنس بر نتایج حاصله ارزیابی شد.

یافته ها: 33 بیمار در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. در بررسی حسی عصب مدین در هیچکدام از موارد بی حسی کامل دیده نشد و 40.37 درصد بیماران کاهش لمس سبک را داشتند. اما در بررسی حس عصب اولنار 43.7 درصد بی حسی کامل و 56.25 درصد کاهش حسی حفاظتی داشتند. همه افراد فلکشن گپ صفر داشتند. بنابراین مشکل حرکتی و لغزش تاندون نداشتند. از نظر قدرت، درگیری توام عصب اولنار و مدین بیشترین تاثیر را روی کاهش قدرت داشت. متغیر سن به دلیل نزدیک بودن دامنه سنی بیماران اثری روی نتایج نداشته و تفاوت میزان قدرت pinch ,grip با p-value=0 و ضریب همبستگی 0.992 ارتباط مستقیم داشتند.

نتیجه گیری: ترمیم اولیه و زودهنگام و مداخله درمانی سریع نتایج عملکردی خوبی را در این ضایعات به دنبال خواهد داشت. تحریک حس لمس و شروع تمرینات بازآموزی از مراحل اول درمان، بهبود حس و بازگشت حس را در اعصابی که آسیب دیده اند بهبود می بخشد.