عابران معصوم

عابران پیاده کودک و نوجوان به ویژه در دوره اول تحصیلی را عملا می توان در زمره عابران پیاده بدون تقصیر آورد، صغر سن و معصومیت آنها همواره این تحلیل را پیش رو می آورد که برای این دوره سنی عامل تصادف آنها کیست و اگر هم مقصری وجود دارد آنها نیستند بلکه فرهنگ ترافیکی ناصحیح، عدم وجود شرایط مناسب ایمنی و رفتار والدین و... می تواند باشد. با توجه به بررسی های انجام شده در پژوهش های چند سال اخیر در ایران و جهان با مبنا قرار دادن برخی از کنفرانس ها و ژورنال های معتبر علمی، این تحقیق نشان می دهد که توجه کمتری به این موضوع مهم در ایران شده است و یا اکثرا به مقوله خاصی همانند آموزش کودکان پرداخته اند تا به موارد دیگری که عوامل تصادف هستند، عواملی که کودک و نوجوان را نمی توان در آن دخیل دانست. در این پژوهش ضمن نشان دادن اهمیت موضوع و کمبود کار پژوهشی در این زمینه در ایران و بویژه عدم در دسترس بودن آسان آمار تصادفات عابران پیاده کودک، سعی شده تا ضمن انجام مقاله مروری، پیشنهادهایی جهت تقویت فعالیت های پژوهشی در این زمینه و کاهش تلفات داده شود.