ارتباط مقاومت به انسولین با شدت بیماری سیروز کبدی

زمینه: مقاومت به انسولین و عدم تحمل گلوکز در سیروز کبدی شیوع بالایی دارد و  به عنوان یک عامل پیش آگهی مهم مطرح است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین مقاومت به انسولین با شدت بیماری سیروز کبدی انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 76 بیمار مبتلا به سیروز کبدی مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا قزوین در سال های 1385 و 1386 انجام شد. سطح انسولین، گلوکز ناشتای سرم و تحمل گلوکز خوراکی (ogtt) در تمام بیماران ارزیابی شد. بیماران از نظر شدت سیروز کبدی بر اساس طبقه بندی چاید-پاف به سه گروه c, b, a تقسیم بندی شدند. مقاومت به انسولین با استفاده از مدل هومئوستاز ارزیابی مقاومت به انسولین (homa-ir) در گروه های c, b, a تعیین شد. داده ها با آزمون های تی، آنالیز واریانس، مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: میزان بروز مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی 60.5% و در گروه های c, b, a طبقه بندی چاید-پاف به ترتیب 31.6%، 66.7% و 74.1% بود. ارتباط معنی داری بین مقاومت به انسولین و سیروز کبدی وجود داشت (p=0.01). بر اساس آزمون تحمل گلوکز خوراکی 34.2% بیماران دیابت ملیتوس، 31.6% تحمل گلوکز مختل و 34.2% تحمل گلوکز طبیعی داشتند.

نتیجه گیری: با توجه به یافته ها به نظر می رسد مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی با  شدت سیروز ارتباط دارد.