اثر ضدالتهابی و ترمیمی گیاه بومادران در درمان زخم معده ناشی از ایندومتاسین در موش صحرایی

هدف: این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره آبی-الکلی گیاه بومادران بر روی زخم معده و کبد موش صحرایی انجام شد.

مواد و روش ها: برای استخراج عصاره گیاه از روش خیساندن استفاده شد و ایجاد زخم معده در موش صحرایی پس از 72 ساعت رژیم گرسنگی تجویز خوراکی 30 میلی گرم بر کیلوگرم سوسپانسیون ایندومتاسین در کربوکسی متیل سلولز %1 صورت گرفت. سپس عصاره هیدروالکلی بومادران روزانه یک بار با مقادیر 125، 250، 500، 1000  و 1500 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 2 هفته به آنها خورانده شد و پس از پایان دوره درمان، حیوان ها را کشته و معده آنها به صورت ماکروسکوپی و میکروسکوپی معاینه شدند. سپس تعداد زخم ها در گروه بدون درمان با گروه هایی که مقادیر مختلف عصاره گیاهی را دریافت کرده بودند، مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین از کبد این حیوان نیز نمونه برداری شده تا از نظر آسیب شناسی مورد مطالعه قرار گیرد.

یافته ها: تمام مقادیر به کار رفته به طور معنی داری موجب زخم حاصل از ایندومتاسین شدند (p<0.05). اما سه مقدار 500، 1000 و 1500 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره اثر بهتری در درمان زخم داشتند که از این سه، مقدار 500 میلی گرم بر کیلوگرم به عنوان بهترین دوز کاربردی پیشنهاد شد، چرا که هیچ گونه عارضه کبدی ایجاد نکرد. البته مقدار 1000 میلی گرم بر کیلوگرم نیز به خاطر تغییرهای مختصر و قابل برگشت در کبد دوز مطلوبی به نظر می رسد.

نتیجه گیری: گیاه بومادران جهت درمان زخم معده مناسب است.