مقایسه عوارض جنینی و مادری در دو روش درمان انتظاری و تحریک زایمان بعد از 40 هفته حاملگی

زمینه: بعد از هفته 40 حاملگی فراوانی عوارض و مرگ و میر قبل از تولد بیشتر می شود. بیشتر عوارض مادری و جنینی به حجم مایع آمنیوتیک و زجر جنین بستگی دارد.

هدف: این مطالعه به منظور مقایسه عوارض جنینی و مادری دو روش القا فوری و درمان انتظاری در حاملگی پس از موعد انجام گرفت.

مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی بر روی زنان حامله شکم اول، با سن حاملگی 40 هفته مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان در سال 1378 انجام شد. افراد به صورت تصادفی در دو گروه القا فوری (48 نفر) و درمان انتظاری (60 نفر)قرار گرفتند. افراد گروه درمان انتظاری با آزمون بدون استرس و سونوگرافی جهت اندازه گیری مقدار مایع آمنیوتیک دوبار در هفته کنترل شدند و گروه القا فوری بعد از بستری تحت القا با اکسی توسین قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: در گروه درمان انتظاری عوارض قبل از تولد %6.6، یرقان نوزادی %6.6 و سپتی سمی % 1.6 دیده شد. تشنج نوزادی، آپگار کمتر از 7 در دقیقه پنجم و مرگ جنین در دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. اختلاف معنی داری در متوسط وزن زمان تولد و فراوانی ماکروزمی در بین دو گروه دیده نشد. عوارض جنینی و مادری در گروه القا فوری وجود نداشت. در این مطالعه ارتباط واضح و معنی داری بین سزارین به علت عدم پاسخ به القای زایمانی در دو گروه مورد بررسی دیده نشد. متوسط هزینه مصرفی در گروه القا فوری 415606 ریال و در گروه درمان انتظاری 580394 ریال بود.

نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، انتخاب القا فوری به عنوان روش درمان در حاملگی های پس از موعد نه تنها سبب عوارض حین زایمانی و عوارض بیشتر جراحی نمی شود، بلکه از نظر هزینه مصرفی نیز مقرون به صرفه است.