بررسی نتایج اعمال جراحی بازسازی عروق اینفرااینگوینال در بیماران با ترومای اندام تحتانی در بیمارستان شهدای تجریش طی سال های 83-1379

سابقه و هدف: اعمال جراحی بازسازی عروق اینفرااینگوینال برای درمان ایسکمی حاد اندام تحتانی بکار می روند و بندرت مطالعه ای بر روی این جراحی بدنبال تروما در دسترس است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان موفقیت اولیه و ثانویه بازسازی عروقی اینفرااینگوینال با استفاده از ورید صافن اتولوگ در درمان ایسکمی اندام تحتانی در بیماران ترومایی است.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – آینده نگر، بیماران ترومایی که تحت اعمال جراحی بازسازی عروق اینفرااینگوینال با استفاده از ورید صافن اتولوگ در بیمارستان شهدای تجریش طی سال های 1383-1379 قرار گرفته بودند، بررسی شدند. علت مراجعه، علایم ایسکمی، نوع بای پس، نبض دیستال بعد از جراحی و عوارض بعد از عمل مورد مطالعه قرار گرفتند. در پیگیری، بیماران از نظر علائم بالینی و نبض دیستال معاینه و توسط یک متخصص رادیولوژی، سونوگرافی داپلر رنگی شریانی شدند.

یافته ها: 57 بیمار با میانگین سنی 10.5±27.4 سال در اثر تروما نیاز به بازسازی عروق اینفرااینگوینال با استفاده از ورید صافن اتولوگ پیدا کردند که 3 نفر زن (5.3 درصد) و 54 نفر مرد (94.7 درصد) بودند. میانگین مدت زمان بین تروما و انتقال بیمار به بیمارستان 17.8±22.7 ساعت بود. 10.5 درصد بیماران به آمپوتاسیون نیاز پیدا کردند که تمامی آنها زیرزانو بود. در 26.3 درصد از بیماران حفظ اندام (limb salvage) صورت گرفت و هیچ موردی از مرگ و میر مشاهده نشد. در پیگیری 44.5 ماهه، یک نفر فلومنوفازیک (2.7 درصد)، 2 نفر فلوبی فازیک (5.4 درصد) و 34 نفر فلوتری فازیک (91.7 درصد) در سونوگرافی داپلر داشتند و در 91.9 درصد از بیماران نبض دیستال قابل لمس وجود داشت.

نتیجه گیری: با توجه به patency rate اولیه 89.5 درصد و ثانویه 91.5 درصد و میزان عوارض 3.5 درصد می توان گفت که عمل جراحی بای پس اینفرااینگوینال با استفاده از صافن در بیماران ترومایی می تواند با patency rate اولیه و ثانویه بسیار خوب و عوارض کم انجام شود.