بررسی تاثیر اسانس گیاه درمنه (artemisia sieberi) بر زخم های حاصل از لیشمانیا ماژور در موش balb/c

مواد و روش ها: تحقیق با طراحی تجربی صورت گرفت. غلظت های 1، 3 و 5 درصد اموسیون هیدروالکلی گیاه درمنه (artemisia sieberi) بر روی 5 گروه 10 تایی موش سفید کوچک که قبلا توسط پروماستیگوت های زنده و فعال لیشمانیا ماژور (mhom/64/ir/er75) زخمی شده بودند مورد آزمایش قرار گرفت. سه گروه 10 تایی از جمعیت موش ها به گروه های تجربی (دریافت کننده ی غلظت های 1، 3 و 5 درصد) و 20 سر موش دیگر در 2 گروه 10 تایی به گروه های کنترل (بدون هرگونه مداخله و تجویز الکل 80 درصد) تقسیم شدند. کلیه ی موش ها به منظور مشاهده ی میکروسکوپی آماستیگوت مورد آزمایش قرارگرفتند و در صورت مثبت بودن تحت درمان واقع شدند. درمان به شکل موضعی سه بار در روز و حداکثر به مدت 30 روز انجام شد. در پایان هر 10 روز قطر زخم ها تعیین و از نظر وجود آماستیگوت ها مورد بررسی قرار گرفتند. تغییرات قطر زخم ها در هر یک از گروه ها با استفاده از آزمون های آماری tukey, anova, paired t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بهبودی کامل بعد از پایان دوره ی 30 روزه درمان در هیچ کدام از موش های تحت درمان با غلظت های مورد بررسی درمنه مشاهده نشد و آزمایشات میکروسکوپی نمونه های گرفته شده از موش های مورد بررسی مثبت بود.

نتیجه گیری: اسانس درمنه در غلظت های 1، 3 و 5 درصد در درمان زخم لیشمانیا ماژور موثر نمی باشد و اموسیون گیاهی درمنه درکاهش قطر زخم ها و کاهش معنی دار اجسام لیشمن زخم موش ها پس از پایان دوره ی درمانی بی تاثیر بود.