بررسی تأثیر دیسک های دارویی پارامومایسین و جنتامایسین سولفات بر رشد پروماستیگوت های انگل لیشمانیا

سابقه و هدف: نظر به شیوع و هیپرآندمیک بودن بیماری لیشمانیوز در بعضی مناطق کشور و مشکلات درمانی سالک و وجود بعضی گزارشات از موفقیت پارامومایسین در درمان بیماری و به منظور تعیین تأثیر کشندگی شکل فیزیکی جدیدی از این دارو بر روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور، این تحقیق در شرایط برون تنی انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش exprimental انجام گرفت. فیلم های دارویی حاوی 15 درصد پارامومایسین سولفات و 0.5 درصد جنتامایسین سولفات در پایه ای از اتیل سلولز و hpmc (هیدروکسی-پروپیل-متیل-سلولز) با هدف ابداع یک راه درمانی برای لیشمانیوز جلدی تهیه گردید. به منظور بررسی چگونگی آزاد شدن دارو و تأثیر آن بر انگل های محیط کشت از روش cloning انگل leishmania بر روی محیط n.n.n اصلاح شده بدون فاز مایع رویی استفاده گردید تا بتوان به دقت هاله عدم رشد انگل را در اطراف نواحی مربوط به آزاد شدن دارو مورد بررسی قرار داد. محیط های مورد بررسی شامل، محیط های حاوی دیسک دارویی، محیط های بدون دیسک دارویی و محیط های دارای دیسک پلاسبو بود و میزان کشندگی آن با آماره کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته ها: در پلیت های فیلم های دارویی هاله ای از عدم رشد کولونی های انگل مشاهده گردید. به صورتی که در شعاع 3 سانتی متری اطراف فیلم دارویی هیچ ناحیه رشد انگل وجود نداشت و یا پروماستیگوت های انگل به صورت مرده و دژنره شده مشاهده گردید. حال آنکه در تمام سطوح محیط کشت های حاوی پلاسبو و محیط فاقد فیلم کولونی های در حال تکثیر انگل مشاهده گردید. درصد انگل های مرده به زنده در پلیت های پلاسبو و فاقد دارو 98 درصد و در گروه دارویی 5 درصد بود (p<0.000).

نتیجه گیری و توصیه ها: دیسک های دارویی پارامومایسین و جنتامایسین سولفات، پتانسیل مناسبی برای رهاسازی تدریجی دارند و موثر بر رشد انگل هستند، لذا می توان انتظار داشت که این آزاد شدن تدریجی بر روی زخم های انسانی نیز برقرار باشد و انجام آن را توصیه می نماید.