نتایج درمان جراحی زودرس و تاخیری در شکستگی های ناپایدار انفجاری پشتی کمری

زمینه و هدف: استفاده از جا اندازی غیرمستقیم، فیوژن و وسیله گذاری با اسکروهای سگمنت کوتاه به عنوان درمان انتخابی در شکستگی های پشتی کمری مطرح است. زمان انجام جراحی برای شکستگی ناپایدار ستون فقرات پشتی-کمری هنوز مورد بحث است. مقالات کمی در مورد زمان جراحی و تاثیر آن در نتایج درمانی و پیش آگهی این نوع شکستگی ها می باشد.

روش تحقیق: این مطالعه به صورت مداخله ای از سال 2000 تا 2004 در بیمارانی که با تشخیص شکستگی انفجاری ناپایدار پشتی کمری بستری و تحت درمان قرار گرفتند، انجام شد. متوسط دوره پیگیری 42 ماه (66-16ماه) بود. بررسی های گرافی قبل و بعد از عمل انجام گرفته و بررسی های کلینیکی نیز قبل و بعد از عمل در طی دوره فالواپ انجام می شد.

یافته ها: متوسط فاصله شکستگی تا جراحی 11 روز (33-2 روز) بود. 35 بیمار تحت جراحی زودرس (15-2 روز پس از شکستگی) قرار گرفتند (گروه (a و 15 بیمار تحت جراحی دیررس (33-15 روز بعد از شکستگی) قرار گرفتند (گروه .(b در گروه اول میانگین ارتفاع قدامی بادی مهره (a.v.h) از 20.5 میلی متر به 39.5 میلی متر تغییر یافت (37% درصد اصلاح). در این گروه درجه کیفوزیس از 20.4 درجه قبل از عمل به 1.5 درجه بعد از عمل بهبود یافت. در گروه دوم میانگین ارتفاع قدامی و بادی مهره از 20.3 میلی متر به 28.2 میلی متر بهبود پیدا کرد (24.5% اصلاح). همچنین در این گروه درجه کیفوزیس از 20.5 درجه قبل از عمل به 8.4 درجه بعد از عمل بهبود یافت. در انتهای دوره پیگیری کیفوز پشتی در گروه b بطور متوسط به 4 درجه رسید.

نتیجه گیری: دخالت زودرس جراحی و ثابت سازی خلفی به وسیله اسکر وهای سگمنت کوتاه در درمان شکستگیهای انفجاری ناحیه پشتی-کمری طبق نتایج تحقیق حاضر منجر به نتایج قابل قبول کلینیکی چه از نظر ریداکشن و چه از نظر تصحیح دفورمیتی می شود.