مقایسه پاسخ به برنامه بازتوانی قلب (تمرین همزمان مقاومتی و استقامتی) در مردان و زنان دچار بیماری عروق کرونر

مقدمه: اهمیت نوتوانی قلب پس از سکته قلبی مورد توافق عموم است. افزایش ظرفیت جسمی در نوتوانی بیماران قلبی مهم است. بنابراین، اندازه گیری تحمل ورزشی در این بیماران قبل و پس از برنامه نوتوانی با استفاده از معیار اندازه گیری عینی امر مهمی به حساب می آید.

هدف: مقایسه تاثیر برنامه بازتوانی قلب (تمرین همزمان استقامتی- مقاومتی) بر میزان تحمل ورزش در بیماران زن و مرد دچار بیماری عروق کرونری.

مواد و روش ها: از 40 بیمار قلبی داوطلب، 20 نفر (10 زن با میانگین سنی 5.44±54.5 و 10 مرد با میانگین سنی 7.68±53.2) که در مرحله دوم نوتوانی قلب قرار داشتند، در برنامه نوتوانی این پژوهش مداخله ای آینده نگر شرکت کردند. قبل و پس از اتمام دوره بازوانی قلب (شامل تمریت ورزشی به صورت 3 روز در هفته و 24 جلسه با مشاوره تغذیه و مشاوره روانی)، آزمون قدم زدن به مدت 6 دقیقه) (minute walking test) 6mwt و آزمون ورزش (exercise test) انجام و نتایج در دو گروه زن و مرد با هم مقایسه شد.

نتایج: هر دو گروه مرد و زن پس از تمرین ورزشی، ظرفیت عملکردی (بر حسب آزمون 6mwt) و  ظرفیت ورزشی (بر حسب آزمون ورزش) به طور معنی دار به برنامه نوتوانی قلب پاسخ دادند. قبل و پس از برنامه نوتوانی قلب هیچ گونه اختلاف معنی دار در نتایج نهایی میزان فاصله طی شده در آزمون 6mwt، ظرفیت ورزشی (مدت زمان تحمل ورزش)، ضربان قلب دوره بازیافت (heart rate recovery) hrr، میزان فشار تولیدی (rate pessure product) rpp در هر دو گروه بهبود بارزی داشت (p≤0.001). لیکن اختلاف معنی دار در شاخص های فوق بین زنان و مردان دچار بیماری عروق کرونر بدست نیامد.

نتیجه گیری: مردان و زنان احتمالا به طور یکسان از تاثیر تمرین های ورزشی سود می برند.