مقایسه اثر پروپوفول و میدازولام در سطح سرمی تروپونین t بعد از جراحی بای پاس عروق کرونر

مقدمه: جراحی قلب معمولا با درجاتی از آسیب میوکارد همراه است. در سال 1986 برای اولین بار پدیده (pc) preconditioning توصیف شد. این پدیده به دو نوع دارویی و غیردارویی طبقه بندی می شد. داروهای بیهوشی مثل هوشبرهای استنشاقی (خصوصا سووفلوران) می توانند با تحریک pc ایسکمی از میوکارد محافظت کنند. تنها نتیجه یک بررسی تاثیر بالقوه مفید هوشبرهای استنشاقی را بر تروپونین t (نشانگر قابل اعتماد آسیب میوکارد) نشان داده است. در مطالعه ای دیگر در جراحی قلب اطفال نشان داده شد که میدازولام، پروپوفول و سووفلوران به نسبت مساوی محافظت ایجاد می کنند.

هدف: مقایسه تاثیر میدازولام و پروپوفول بر سطح سرمی تروپونین t پس از جراحی بای پاس شریان کرونر.

مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسو کور چل بیمار که نامزد جراحی انتخابی بای پاس شریان کرونر بودند به صورت اتفاقی در یکی از دو گروه انفوزیون میدازولام یا پروپوفول قرار گرفتند. سایر روش های بیهوشی و جراحی در دو گروه یکسان بود. میزان تروپونین پیش از جراحی و پس از آن در ساعت های 12، 24 و 36 اندازه گیری شد.

نتایج: میزان تروپونین در هر دو گروه به طور قابل ملاحظه افزایش یافته بود. در تمام نمونه های بعد از جراحی، میزان تروپونین در گروه میدازولام بیشتر از گروه پروپوفول بود ولی این اختلاف معنی دار نبود. متوسط میزان سرمی حداکثر تروپونین (t₁₂) در هر دو گروه {گروه میدازولام t12=0.260 (±0.171) و گروه پروپوفیل t12=0.205 (±0.110)} بسیار کمتر از میزان حداکثر تروپونین در مطالعات دیگر بود.

نتیجه گیری: به نظر می رسد تاثیر میدازولام و پروپوفول در محافظت از قلب طی cabg یکسان باشد.