تقسیم بندی و کاربرد کلینیکی گلاس آیونومرها

معرفی گلاس آیونومرها در سال 1972 یکی از مهم ترین گام های برداشته شده در عرصه مواد دندانی بشمار می رود. گلاس آیونومرها یا سیمان های polyalkenoate (نام انتخاب شده توسط موسسه استاندارد جهانی (international organization for standardization iso) با داشتن خواصی از قبیل ترانسلوسنس (translucency) مناسب –چسبندگی (adhesion) به بافت های سخت دندانی سازگاری با بافت های دندان (biocomptibility) و خاصیت ضد میکروبی با توجه به آزادسازی فلوراید، بصورت گسترده ای در دندان پزشکی مورد مصرف روزمره قرار دارند. گلاس آیونومرها به عنوان lining cement₄ luting cement و مواد ترمیم کننده restorative در دسترس هستند. اگرچه بخش اعظم گلاس آیونومرهایی که امروزه در کلینیک مورد استفاده قرار می گیرند از نوع سخت شونده شیمیایی (chemically-setting) می باشند، لیکن استفاده از گلاس آیونومرهای نوری (light activated)، که به تازگی در دسترس قرار گرفته اند، با سرعت زیادی در حال افزایش است. در این مقاله ضمن اشاره ای به تقسیم بندی گلاس آیونومرها، کاربرد کلینیکی این مواد و نحوه این مواد نحوه کارآیی کلینیکی آنها مورد بررسی قرار گرفته است.