ارزیابی تنش های منتقل شده از پانتیک به پایه های بریج دندانی و استخوان اطراف با تغییر پهنای باکولینگوالی آن به روش اجزای محدود

زمینه و هدف: تنش های وارده بر بریج از نظر میزان و الگوی تنش با یک رستوریشن منفرد متفاوت است. در این میان، ضخامت اکلوزوجینجیوالی و پهنای باکولینگوالی تاثیر مستقیم بر تنش های وارده بر پایه های دندانی دارند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تغییر الگو و مقدار تنش با تغییر پهنای پانتیک است.

روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، مدلسازی از روی نمونه واقعی و با استفاده از نرم افزار کامپیوتری انجام گردید. به همین منظور، سه مدل بریج دندانی سه واحدی با طرح pfm به اشکال: پانتیک با عرض نرمال، کاهش عرض پانتیک به میزان 20% و کاهش عرض پانتیک به میزان 40% طراحی شد. خواص فیزیکی آلیاژ ni-cr-be، دنیتن، پریودنتال لیگامنت، استخوان اسفنجی و متراکم برای نرم افزار تعریف شدند و بعد از آن دندان و بریج روی آن طراحی گردیدند. نیرویی معادل هفتصد نیوتن عمود بر پانتیک وارد شد و بعد از آن به کمک نرم افزار ansys تنش ها و کرنش های موجود در پایه های دندانی، استخوان اطراف و پروتز مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: تمرکز تنش در استخوان اطراف پایه های دندانی، بیشتر در ناحیه مزیال پرمولر، آپکس پرمولر و دیستال مولر بوده و با کاهش عرض پانتیک به میزان 20% و 40% تنش ها به همان نسبت کاهش یافتند. تمرکز تنش در ساختمان دندان، بیشتر در سمت طوق ناحیه دیستال پرمولر، طوق مزیال مولر و فورکا دیده شد و با کاهش عرض پانتیک به میزان 20% و 40%، تنش های وارده بر ساختمان دندان به نسبت کمتری کاهش یافت.

نتیجه گیری: کاهش عرض پانتیک به طور موثری تنش را در استخوان اطراف دندان پایه کاهش می دهد. با کاهش عرض پانتیک تنش حاصل در ساختمان دندان در مقایسه با استخوان به میزان کمتری کاهش پیدا می کند.