بررسی و مقایسه تاثیر کاربرد آنتی اکسیدان بر استحکام باند کامپوزیت رزین و گلاس آینومر تقویت شده با رزین به مینای بلیچ شده

زمینه و هدف: از آنجایی که پس از درمان بلیچینگ، استحکام اتصال مواد رزینی به مینای دندان کاهش می یابد، اغلب تاخیر در باند این مواد حداقل به مدت یک هفته توصیه می گردد. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه تاثیر کاربرد آنتی اکسیدان بر استحکام باند کامپوزیت رزین و گلاس آینومر تقویت شده با رزین به مینای بلیچ شده می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، 96 دندان مولر سوم سالم انسانی به هشت گروه تقسیم شدند (n=12). بر مینای سطح باکال گروه های یک و پنج (کنترل منفی) به ترتیب استوانه های حاوی کامپوزیت رزین و گلاس آینومر تقویت شده با رزین بدون انجام بلیچینگ باند شدند. بقیه گروه های شش ساعت در روز برای پنج روز متوالی بلیچ شدند. برای گروه های دو و شش (کنترل مثبت) بلافاصله پس از بلیچینگ، به ترتیب باندینگ کامپوزیت رزین و گلاس آینومر تغییر یافته با رزین صورت گرفت. نمونه های گروه های سه و هفت، به مدت یک هفته در آب مقطر و دمای 37 درجه سانتی گراد غوطه ور شده و برای گروه های چهار و هشت پس از بلیچینگ، ژل آسکوربات سدیم 10% به مدت ده ساعت به کار برده شد و دو ماده ترمیمی باند شدند. سیلندرها تحت نیروی برشی دستگاه dartec با سرعت یک میلی متر در دقیقه شکسته و اطلاعات حاصله با آنالیزهای آماری tukey, one-way anova در سطح اعتماد 0.95 بررسی گردید.

یافته ها: در مقایسه گروه های کامپوزیت، میانگین استحکام باند گروه دو به طور معنی داری پایین تر از سایر گروه ها بود و بین گروه های دیگر تفاوت معنی دار نبود. (p=0.045) در گروه های گلاس آینومر، در گروه شش باند ایجاد نشد و تفاوت معنی داری بین سایر گروه ها وجود نداشت. (p>0.05)

نتیجه گیری: هر دو روش تاخیر یک هفته ای و کاربرد آسکوربات سدیم توانستند استحکام باند مواد مورد بررسی به مینای بلیچ شده را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.