مقایسه جذب آب و قابلیت انحلال ماده بهسازی بافت آکروسافت و ویسکوژل

زمینه و هدف: نزدیک به یک قرن است که لایه های نرم در دندانپزشکی استفاده می شوند. هدف از این مطالعه اندازه گیری و مقایسه میزان جذب آب و قابلیت انحلال ماده بهسازی بافت ایرانی آکروسافت با ماده بهسازی بافت ویسکوژل می باشد.

روش بررسی: مطالعه حاضر یک بررسی آزمایشگاهی می باشد. ابتدا قالبی به شکل دیسک از جنس فولاد زنگ نزن به قطر 50±1 و ضخامت 0.5±0.05 میلی متر ساخته شد. 15 نمونه با استفاده از هرکدام از مواد آکروسافت و ویسکوژل تهیه شد. نمونه ها با ترازو توزین شده و سپس داخل ظرف حاوی آب مقطر گذاشته شد و به مدت 24 ساعت در داخل oven در دمای 37 درجه سانتی گراد نگهداری شد. نمونه ها مجدداً وزن شدند. این مراحل در روزهای چهارم و هفتم نیز تکرار شد. پس از پایان روز هفتم نمونه ها به مدت 24 ساعت در دسیکاتوری که در oven با دمای 37 درجه سانتی گراد قرار داده شده بود گذاشته شد. سپس نمونه ها خارج شده و مجدداً وزن شدند. پس از جمع آوری اطلاعات یافته های این مطالعه با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته ها: میانگین جذب آب برای نمونه های تهیه شده از ویسکوژل در روزهای اول، چهارم و هفتم به ترتیب %1.3598±0.0027, %1.3854±0.0078, %1.4394±%0.0146 و برای نمونه های تهیه شده از آکروسافت به ترتیب %2.0537±0.00273, %1.5520±0.0236, %1.2423±%0.0260 بود. آزمون آماری نشان داد که میانگین جذب آب در دو نوع ماده بهسازی بافت به تفکیک زمانهای مختلف با یکدیگر تفاوت معنی داری دارد (p<0.001)، همچنین میانگین قابلیت انحلال برای نمونه های تهیه شده از آکروسافت و ویسکوژل به ترتیب 1.6850±0.0227, 1.7452±0.0234 بدست آمد که این تفاوت نیز از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001).

نتیجه گیری: جذب آب و قابلیت انحلال نمونه  های تهیه شده از ویسکوژل به طور معنی داری از جذب آب و قابلیت انحلال نمونه های تهیه شده از آکروسافت کمتر می باشد.