بررسی پنج ساله بیماران با دیابت نوع 1 بستری شده به دلیل کتواسیدوز دیابتی در مرکز آموزشی، درمانی بوعلی سینای قزوین 1378-1383

زمینه و هدف: کتواسیدوز دیابتی (dka) از عوارض حاد بیماران دیابتی است که درمان بموقع و صحیح، مرگ و میر ناشی از آن را کاهش می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی علائم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و عوامل مستعدکننده بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی در بیمارستان بوعلی قزوین انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده های پزشکی بیماران مبتلا به dka بین سال های 1378-1383 در بیمارستان بوعلی قزوین مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 60 اپیزود از نظر خصوصیات بالینی، یافته های آزمایشگاهی و مرگ و میر بیمارستانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین سن بیماران 11.74±26.63 سال بود. 60% بیماران زن و 40% مرد بودند. میانگین روزهای بستری 3.9±7.2 روز بود. کتواسیدوز دیابتی، به عنوان اولین نشانه دیابت در 18.3% موارد وجود داشت. ضعف و بی حالی شایع ترین شکایت (50%) بیماران بود. 75% بیماران در زمان بستری هوشیار بودند؛ تب در 50% اپیزودها دیده شد. میانگین ph شریانی 0.1±7.1 بود. هایپوناترمی در 25%، عفونت سیستم ادراری (uti) در 54% و هایپوگلیسمی در 23% بیماران مشاهده شد. dka مجدد در حین درمان در 3.3% اپیزودها رخ داد. میزان مرگ و میر 5% بود.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که نمایانگر عدم آشنایی سیستم درمانی با برخورد و اداره dka-که یکی از فوریت های مهم طب داخلی می باشد-آموزش در این زمینه می تواند میزان شیوع و مرگ و میر را کاهش دهد.