آلودگی با ویروس htlv1 در جهان و خراسان

از اوایل قرن اخیر گزارش شده است که رتروویروس ها از عوامل ایجاد تومور در پرندگانند اما در سال 1980 میلادی poiesz و همکاران برای اولین بار ارتباط بین رتروویروس ها و لوکمی را در انسان گزارش کردند و آن را تحت عنوان ویروس انسانی از نوع لنفوتروپیک t نوع (htlv1  human t lymphotropic virus type 1) 1 نامیدند. در طی 27 سال گذشته اپیدمیولوژی htlv1 کامل شده اما هنوز معمای شیوع بالا در برخی از مناطق ژاپن و عدم شیوع بالا در مناطق مجاور آن مانند کره، چینن و روسیه شرقی و همچنین وجود یک منطقه با شیوع بالا در ایران حل نشده است. این ویروس عامل دو بیماری مشخص لوکمی-لنفومای بالغین از نوع سلول adult t-cell leukemia/ lymphoma) t و یا (atl و پاراپارزی اسپاستیک تروپیکال و میلوپاتی همراه با (htlv1 associated myelopathy/tropical spastic paraparesis) htlv1 می باشد. این ویروس در حال حاضر گسترش جهانی دار اما در برخی مناطق به صورت اندمیک یافت می شود. راه انتقال این ویروس از طریق تماس جنسی، تغذیه با شیر مادر، تزریق فرآورده های آلوده و ورود سوزن آلوده به بدن می باشد. اولین بار در ایران تابعی و همکاران دو بیمار خراسانی مبتلا به لوکمی- لنفومای بالغین از نوع سلول t را که هیپرکلسمیک داشتند را در سال 1986 میلادی گزارش کردند؛ سپس فرید و تابعی 13 بیمار مبتلا به این بیماری را مجددا از خراسان گزارش نمودند؛ در مطالعات بعدی مشخص شد که خراسان یکی از مناطق اندمیک برای htlv1 می باشد. در این مقاله، درباره اپیدمیولوژی، بیولوژی ویروس، راه های انتقال ویروس، بیماری های ناشی از آن و نحوه پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری و htlv1 در ایران بحث می شود.