نگاهی به ژئوتوریسم پزشکی در گنبدهای نمکی

محل تشکیل گنبدهای نمکی (دیاپیر یا چین های دیاپیری) در ژرفای قدامی (فرو رفتگی طویلی که در حاشیه یک نوار کوه زایی قرار گرفته باشد) و رشته کوه های چین خورده ای است که با صعود خود از نهشته های لایه ای (بر اثر فشار سنگ های رویی) بوجود می آید. از جمله منابع اقتصادی با اهمیت در گنبدهای نمکی، نمک می باشد و علاوه بر آن در تولید آب شور، ذخیره کردن مواد هیدروکربنی، دفن زباله و همچنین ژئوتوریسم نیز نقش دارند. غارهایی در زیر گنبدهای نمکی بر اثر سیلاب ها و شسته شدن صخره های نمکی به وجود آمده اند که انواع و اقسام استالاکتیت و استالاگمیت ها در آنها وجود دارند. تحقیقات انجام شده در فضای داخلی غارها نشان می دهد که این غارها قابلیت درمانی بالایی دارند و گردشگران مبتلا به ناراحتی های تنفسی با ماندن و تنفس در اینگونه فضاها، نه تنها بهبود پیدا می کنند بلکه از چشم اندازهای زیبای داخل غار و آرامش حاکم بر آن بهره مند می شوند. این خواص درمانی غارهای نمکی باعث رونق ژئوتوریسم پزشکی نیز می شود. لازم به ذکر است که بهره گیری بهتر از غارهای نمکی طبیعی مستلزم ایجاد یک سری ساختارهای زیربنایی می باشد که از یک سو توریسم پایدار را به غار وارد کرده و از سوی دیگر از تخریب غار جلوگیری و از آن حفاظت کند. برای جذب ژئوتوریست ها به اینگونه اماکن و ایجاد توریسم پایدار در محیط های طبیعی نیازمند فرهنگ سازی در جامعه هستیم که در این امر رسانه های گروهی، تورگردان ها، مدارس و دانشجویان می توانند نقش کلیدی ایفا کنند و آگاهی های لازم در زمینه حفظ و ارزش میراث زمین شناسی را به جامعه و گردشگران انتقال دهند.