تاثیر آموزش خود-مراقبتی در دانش آموزان

بعد از خدمات امنیتی نظامی که در سطح کشور به عنوان بزرگترین خدمات زیربنایی محسوب می گردد دو شبکه ی بزرگ دیگر نیز وجود دارد که خدماتی را عرضه می کند. نخست شبکه ی بزرگ آموزش و پرورش است که بتوان این حق شهروندی را با رعایت اصل برابری و عدالت و با حفظ کیفیت به همه ی افراد واجد ارائه دهد و دومی شبکه ی بهداشت سلامت است. با نگاه به ساختار بودجه دولت متوجه می شویم که این دو دستگاه سهم قابل توجهی از منابع مالی کشور را به خود اختصاص می دهند. اهمیت دو حوزه ی سلامت و آموزش در شاخص توسعه ی انسانی بسیار چشم گیر است. مقوله ی سلامت و آموزش به شدت به هم وابسته اند؛ هر چه سطح آموزش افزایش پیدا کند، تاثیرش بر سطح سلامت هم ملاحظه می شود. یکی از اهداف توسعه ی تعلیم و ترتیب عمومی ارتقا سطح بهداشت عمومی است. به خصوص ایجاد رفتارهای سلامت در کودکان و نوجوانان که تبدیل به یک رفتار و یک شایستگی می شود و در نتیجه به توانمندی ختم می گردد. بی توجهی به مقوله ی سلامت هم برای فرد و هم برای جامعه اثراتی خواهد داشت و ما باید تلاش کنیم که دانش، مهارت و باورهای سلامت را در برنامه های درس و دانش آموزان انتقال دهیم. یکی از برنامه های عمده در مدارس ارتقاء دانش و مهارت و سلامت دانش آموزان است که به دنبال آن ارتقاء شاخص توسعه را نیز به همراه دارد.