روشهای نوین ارایه ی داروها با استفاده از نانو ذرات

با توسعه قابل توجه فناوری نانو در سال های اخیر، روش های تحویل داروی جدید بر اساس فناوری نانو مورد توجه زیادی واقع شدند. نانوذرات (یه حالت تکاملی از فناوری نانو) به طور فزاینده ای به عنوان کاندید بالقوه برای حمل عوامل درمانی به طور ایمن به درون یک محفظه مورد هدف در یک اندام، بافت یا سلول های خاص در نظر گرفته می شوند. این ذرات ساختارهای کلوئیدی با قطر کوچکتر از 1000 نانومتر، هستند و در نتیجه می توانند از طریق مویرگ های کوچک به اندامک های داخلی سلول نفوذ کند. این روش تحویل نوآورانه ممکن است یک فن آوری امیدوار کننده برای پاسخگویی به چالش های موجود در تحویل دارو باشد. هنگامی که با یک ژن یا عامل دارو بارگذاری می شود، نانوذرات می توانند تبدیل به داروهای قرصی نانویی، شوند که می تواند به طور موثری بیماری های مشکل مانند سرطان را درمان کنند. این مقاله انواع مختلف سیستم های انتقال دارو نانوذرات را تحت بررسی و کاربردهای درمانی بالقوه آنها خلاصه میکند. همچنین، این مقاله بررسی دقیق تری از پیشرفت ها، چالش های فعلی و مسیر آینده نانوذرات سیستم های انتقال دارو ارائه میدهد. دارو معین به اهداف بسیار مشخص مانند اهداف کوچک سازی شده در سیستم تحویل برای بسیار کوچکتر شدن از اهداف آنها آزاد میشود. این است که به شدت انتظار می رود که این سیستم های انتقال دارو کوچک می توانند از طریق پیشرفت در نانوبیوتکنولوژی تحقق یابند. یکپارچه سازی محصولات فناروی نانو، از جمله ذرات نانو با عوامل درمانی، به تازگی یک روند درمانی جدید که در غیر این صورت امکان پذیر نمی باشد را ایجاد کرده است. نانوذرات می توانند به عنوان سیستم های کلوئیدی با قطر کوچکتر از 1000 نانومتر تعریف شوند. [brigger و همکاران، 2002]. به تازگی، عوامل درمانی بسیاری از جمله مولکول های کوچک، پروتئین ها، dna، و پپتیدها به عوامل قوی و پیچیده توسعه داده شده اند. با استفاده از روش های تحویل دارو سنتی، از جمله روش خوراکی و تزریقی، برای درمان بیماری ها با این عوامل می تواند بی فایده و سمی باشد [دیویس و 1998, illum]. در دوزهای معمولی تجویزی خوراکی، این عوامل اغلب در طول انتقال روده ای یا جذب ناکافی نابود میشوند و در نتیجه بی اثر خواهند بود. علاوه بر این، سطح کنترل نشده این عوامل می تواند باعث تجمع غلظتی شود، در نتیجه به بدن آسیب برساند. با این حال، اتصال این عوامل درمانی کوچک به نانوذرات ممکن است بسیاری از این چالش های تحویل و تولید قرص های تولید شده را دور بزند. سیستم های تحویل دارو نانوذرات، به دلیل اندازه کوچک آنها، می توانند از عرض موانع از طریق مویرگ های کوچک به سلول های فرد برای موثر واقع شدن تجمع دارو کارآمد در مکان های هدف در بدن نفوذ کنند [unezaki و همکاران 1996،؛ هابز و همکاران، 1998] با انجام این کار، سمیت عامل درمانی کاهش می یابد، عوارض جانی دارو کاهش میابد و اثربخشی درمان افزایش می یابد. همچنین، عوامل درمانی می توانند به نانوذراتی که توسط سیستم ایمنی بدن شناخته نمیشوند بارگذاری شوند. این حالت نهان آنها را کاندیدهای بالقوه برای حمل داروهای ضد ویروسی به صورت هدف انتخابی برای ویروس نقص ایمنی انسانی سلول (hiv) آلوده شده، قرار داده است [شافر و همکاران، 1992]. نانوذرات با استفاده از تعدادی از مواد از جمله پلیمرها، فلزات و سرامیک درک شده اند. بر اساس روش ساخت و مواد آنها، این ذرات می توانند اشکال و اندازه های مختلف با خواص متمایز داشته باشند. در این مقاله، نانوذرات بر اساس مواد آنها دسته بندی میشوند و به طور خلاصه با برخی از کاربردهای بالقوه آنها به عنوان حامل دارو ارائه میشوند. در این مقاله همچنین پیشرفت های اخیر و چالش هایی را که تحت این سیستم های تحویل در مقیاس نانو جدید وجود درد را برجسته میکند.