تعیین شایستگی مکانی منطقه یک شهرداری تهران برای پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران بر اساس معیارهای همجواری (سازگاری) و رویکرد بولین

رشد و توسعه سریع شهرنشینی منجر به درهم ریزی نظام توزیع خدمات و نارسایی سیستم خدماتی است که امروز در شبکه ی شهری ایران قابل درک است. از جمله مراکز مهم و حساس در حوزه ی مدیریت بحران که در فاز واکنش، اهمیت حیاتی آن روشن می گردد، پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران هستند. بدیهی است در مکان یابی هر نوع کاربری شهری، در نظر گرفتن شرایط آن کاربری کمک شایانی در موفقیت و خدمات رسانی بهینه ی آن کاربری خواهد داشت. در این مقاله، با شناخت پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران و کارکردهای آنها به درک الزامات ضروری در مکان یابی این پایگاه ها خواهیم پرداخت. به این منظور معیارهایی از نظر همجواری (سازگاری) برای مکان یابی این پایگاه ها تدوین شده اند. ویژگی های همجواری در واقع به عنوان بخشی از ویژگی های توپولوژیک این مراکز مطرح هستند. کاربری های مرتبط با همجواری با این مراکز می توانند در هنگام خدمات رسانی با حرکت هم جهت این مرکز به بهینه کردن ان فرآیند بپردازند. به این ترتیب جهت تقویت عملکرد و کارایی این پایگاه ها لازم است که در بعد همجواری این پایگاه ها در پهنه ها و حداقل فاصله از معیارهای تعیین شده قرار گیرند. با توجه به نیازها و اهداف این کاربری که در راستای امداد و کمک رسانی بعد از وقوع حادثه است، لایه های فاصله از ایستگاه های آتش نشانی، بیمارستان، مراکز بهداشتی و درمانی، اسکان وقت، مراکز انتظامی و امنیتی، فضای سبز و باز، اماکن ورزشی و مراکز تجاری عنوان زیر معیارها معرفی شده اند و لذا بهتر است پایگاه ها در نزدیکی این اماکن احداث شوند. در ادامه تمام معیارها بر اساس محدودیت و طبقات فاصله تعیین گردید و در پایان تمام معیارها بر اساس روی هم گذاری بولین تلفیق شد و مناطق از نظر مطلوبیت تعیین گردید که سهم مناطق از نظر عدم مطلوبیت، مطلوبیت ضعیف، توسط و خوب به ترتیب %0.02 , %3, %22 , %74.02 درصد محاسبه گردید. این پژوهش میزان اهمیت بالای پارامترهای همجواری را در مکان یابی پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران نشان می دهد و نتایج حاصل از این پژوهش می تواند در سایر پروژه های مکان یابی پایگاه های در سطح منطقه یک مورد استفاده قرار گیرد.