بررسی و ارائه راهکارهای معماری پایدار برای نیل به توسعه پایدار

در چند دهه اخیر و مواجهه با بحران اتمام سوخت های فسیلی و انرژی های تجدیدناپذیر توسعه و توسعه یافتگی هدف اصلی معماران و طراحان شهری قرار گرفته است. چنانچه توسعه را حرکت کل نظام اجتماعی به پیش یا ارتقای مستمر کل جامعه به سوی زندگی بهتر و انسانی تر بدانیم؛ انسان در محور این حرکت و ارتقا قرار دارد. اما توسعه در استمرار زمانی و در پوشش همگانی مطلوب است. توسعه باید نیازهای کنونی همه جوامع را، بدون فدا کردن توان نسل های آتی در تامین نیازهای خود، و بدون آسیب رساندن به محیط زیست، تامین کند. چنین توسعه ای پایدار و ماندنی است. اکنون نگرشی نو بر جهان حاکم شده است: اگر توسعه فرآیندی مطلوب است، باید برای همه، و در هماهنگی با طبیعت صورت گیرد تا پایدار باشد. بنابراین موضوع اصلی توسعه پایدار این است که چگونه می توان به توسعه ای مستمر دست یافت. با توجه به اینکه بیش از 50 درصد از انرژی های مصرفی مربوط به ساختمان هاست از این رو نقش معماران و طراحان شهری در این راستا، وظیفه ای بسیار حساس می باشد. (یوسفی 52:1388) پایداری اکنون اولویت اول در قوانین حاکم بر برنامه ریزی شهری است و اصول پایداری که اکنون مورد توجه معماران و شهرسازان قرار گرفته در کنفرانس بین المللی «توسعه و محیط زیست» در ریودوژانیرو در سال 1950، مورد توافق و امضا قرار گرفته است. در این پژوهش از رویکرد «توصیفی و تحلیلی» استفاده شده است که ابزار «گردآوری داده» شامل: «مطالعات کتابخانه ای و اسنادی» و اطلاعات پیرامون موضوع می باشد. در پایان نیز نکات و روش هایی برای حصول معماری پایدار و در نهایت توسعه پایدار بیان شده است.