ارزیابی کیفیت محیط کانون پرورش فکری کودکان، کودکان به عنوان شاخصی از توسعه پایدار (مطالعه موردی: ایلام)

از اجلاس ریو به بعد، به ویژه بر توسعه پایدار به عنوان اساسی ترین، حیاتی ترین و محوری ترین مناظره در قرن بیست و یکم تاکید بسیار می شود. در مسیر تعیین این موضوع از مهم ترین مولفه های توسعه پایدار کودکان نیز می باشند. لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت کودکان است، فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد که تحقق این امر از طریق طراحی جزئیات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری کودکان امکان پذیر می گردد. سرمایه گذاری برای آینده کودک با توجه به نیازهای امروز و فردای او به منظور بهینه سازی افکار و استعدادهای نهفته فرد و پرورش اندیشه های او همه و همه می تواند زمینه ساز خودکفایی، بهره وری در تولید، استقلال فکری و ذهنی جامعه و رشد و اعتلای دیگر زمینه های اجتماعی- فرهنگی و حتی اقتصادی کشور باشد. تحقیق حاضر با روش کمی و کیی و رویکرد تحلیلی بر اساس برداشت های میدانی و مطالعات کتابخانه ای، و برداشت های میدانی و توزیع پرسشنامه است. برای تحلیل شاخص های پایداری در ارتباط با محیط کودک، از دیدگاه والدین و مربیان استفاده شده است. برای سهولت کار از روش نمونه گیری استفاده شد. تعداد نمونه 90 نفر و روش نمونه گیری از نوع تصادفی نامنظم است. شاخص ها در پرسشنامه به دو بخش خلاقیت و معماری فضا تقسیم گشتند.