بررسی و تحلیل توزیع فضایی-مکانی کاربری های فضای سبز در برنامه ریزی توسعه شهری با استفاده از مدل معادلات ساختاری (مورد پژوهش: منطقه 21 تهران)

معظلات شهری که پس از انقلاب صنعتی و افزایش شدید جمعیت در شهرهای جهان غرب رخ نموده، عده ای رفرمیست ها را بر آن برداشت تا به دنبال یافتن راه حلی برای مسائل شهری در بطن وضع موجود باشند. در این تحقیق دو سؤال اصلی عنوان می گردد:

1- آیا در الگوی توزیع مکانی سطوح و فضاهای سبز شهری منطقه 21 تهران رابطه منطقی با نیاز شهروندان وجود دارد؟

2- آیا در مکانیابی کاربری فضای سبز در محدوده مورد مطالعه از طرح های شهری (جامع و تفصیلی) تبعیت شده است؟

در این راستا، هدف این تحقیق بررسی نگرش مراجعه کنندگان از کیفیت امکانات ارائه شده در فضای سبز منطقه 21 را با 18 گویه به صورت طیف لیکرت مورد سنجش قرار گرفت. همچنین در فاز دوم و نهایی نیز از تکنیک ahp فازی جهت اولویت بندی گزینه ها بر اساس زیر معمارها استفاده شده است. پرسشنامه اصلی مورد استفاده پرسشنامه خبره است. پرسشنامه خبره جهت اولویت بندی معیارهای اصلی انتخاب با استفاده از تکنیک های مبتنی بر مقایسه زوجی مورد استفاده یعنی ahp می باشد. این پرسشنامه بر اساس طیف 9 درجه ساعتی تنظیم شده است. تعداد کل افراد نمونه پژوهش برابر با 210 نفر می باشند. باشند. از این تعداد 41.8 درصد (71 نفر) را زنان و 52.8 درصد (99 نفر) را مردان تشکیل می دهند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که حدود 48 درصد پاسخگویان برای تفریح و خوشگذرانی، حدود 7 درصد برای ارتباط اجتماعی، حدود 14 درصد برای استفاده از محیط، حدود 25 درصد به منظور آسایش روحی و روانی - جسمی و حدود 4 درصد نیز برای مامن و پناهگاه به پارک مراجعه کرده اند. همچنین، مهمترین انگیزه برای استفاده از پارک دور هم جمع شدن افراد فامیل با 28.49 درصد برآورده شده است، عامل اصلی ایجاد محدودیت برای مراجعه کنندگان وجود امکانات فرهنگی در داخل پارک را خیلی مهم تلقی کردند. در نهایت بررسی سطح نگرش افراد از کیفیت خدمات ارائه شده در پارک بیانگر نگرش متوسط مراجعه کنندگان نسبت به هر سه پارک مورد مطالعه می باشد.