مروری برمطالعات تجربی انتقال حرارت جابجایی نانو سیالات

نانوسیالات به علت افزایش قابل توجه خواص حرارتی، توجه بسیاری از دانشمندان را در سال های اخیر به خود جلب کرده است، به عنوان مثال مقدار کمی (حدود یک درصد حجمی) از نانوذرات مس یا نانولوله های کربنی در اتیلن گلیکول یا روغن به ترتیب افزایش 40 و 150 درصدی در هدایت حرارتی این سیالات ایجاد می کند؛ در حالی که برای رسیدن به چنین افزایشی در سوسپانسیون های معمولی، به غلظت های بالاتر از ده درصد از ذرات احتیاج است؛ این در حالی است که مشکلات رئولوژیکی و پایداری این سوسپانسیون ها در غلظت های بالا مانع از استفاده گسترده از آن ها در انتقال حرارت می شود. در برخی از تحقیقات، هدایت حرارتی نانوسیالات، چندین برابر بیشتر از پیش بینی تئوری ها است. از دیگر نتایج بسیار جالب، تابعیت شدید هدایت حرارتی نانوسیالات از دما و افزایش تقریباً سه برابری شار حرارتی بحرانی آنها در مقایسه با سیالات معمولی است تا کنون تحقیقات انجام شده در زمینه نانو سیالات تاکید بر روی هدایت حرارتی نانو سیال دارند در صورتی که ضریب انتقال حرارت جابجایی نیز در استفاده از نانو سیالات دارای اهمیت ویژه ای است و حتی در مواردی با افزایش نانو ذرات، کاهش انتقال حرارت دیده شده است. در این مقاله سعی بر آن است که مطالعات مربوط به وابستگی کلیه خواص فیزیکی نانو سیالات و تاثیر این پارامتر ها بر روی ضریب انتقال حرارت جابجایی مورد بررسی قرار گیرد.