ذخیره سازی دی اکسید کربن در بستر اقیانوس بوسیله پوشش هیدرات

گازهای گلخانه ای از زمان شروع انقلاب صنعتی در مقیاس بسیار وسیع به اتمسفر فرستاده شده است که مهم ترین این گازها co₂ می باشد. غلظت co₂ در جواز ppm270 از زمان قبل از انقلاب صنعتی به مقدار بیش از ppm380 در زمان کنونی رسیده است. منابع مهم تولید کننده co₂، پالایشگاه های تولید برق و سیستم حمل و نقل می باشد. یک گزینه بحث برانگیز برای حذف co₂ از طریق جداسازی زیرزمینی، تزریق co₂ برای مخازن ته اقیانوس است. که احتمالاً هدف غایی جداسازی co₂ در دنیای کنونی همین موضوع می باشد. co₂ در حالت مایع چگالتر از آب دریا می باشد و بصورت مایع متراکم در کف اقیانوس قرار می گیرد و گودی های بستر آن را پر می کند، اما با آب، کاملاً در تماس است و به علت غلظت بالای co₂ و دمای پایین موجود در بستر اقیانوس، تمایل به تشکیل هیدرات از دیدگاه تئوری، وجود خواهد داشت. هیدرات co₂ از آب دریا و co₂ مایع سنگین تر است بنابراین پائین ترین محل اقیانوس را به خود اختصاص می دهد. این رفتار هیدرات co₂ پیش بینی می کند که هیدرات co₂ می تواند گزینه خوبی جهت خلاصی طولانی مدت، از شر آلودگی co₂ بود بعلاوه اینکه انتقال هیدرات co₂ در مقایسه با انتقال co₂ در حالت های مایع و جامد، بدلیل 180 برابری حجم نفوذ co₂ به یک حجم هیدرات، آسان تر است. به نظر می رسد رسوب هیدرات co₂ در کف دریا می تواند برای مدت زمان طولانی پایدار باشد اگر که شرایط لازم برای نگهداری فشار جزئیco₂، که مهم ترین عامل پایداری رسوب هیدرات است، به حد کافی نگه داشته شود. در این مقاله شرایط تولید هیدرات، انتقال و ذخیره سازی آن در بستر اقیانوس برای مدت زمان طولانی بررسی می شود.