آنالیز پدیده ذخیره سازی دی اکسید کربن به منظور بهینه سازی ازدیاد برداشت نفت

مطالعات محیط زیستی نشان می دهد دی اکسید کربن در حدود 64 درصد از کل گازهای گلخانه ای را شامل می شود و علت اصلی افزایش دمای زمین و تغییرات آب و هوایی می باشد. تلاش برای کاهش میزان گازهای گلخانه ای در جو زمین یکی از مسائل مهم در بسیاری از صنایع از جمله صنعت نفت و گاز است. فرآیند ذخیره سازی گاز دی اکسید کربن در مخازن نفتی و گازیراه حلی مناسب برای مدیریت انتشار این گاز و جلوگیری از ورود آن به جو می باشد، از طرفی با توجه به کاهش بازدهی چاه های نفت کشور در سالهای اخیر، صیانت ازاین مخازن و تزریق به موقع انواع گاز به آنها ضروری شده است. در این مطالعه تزریق پیوسته دی اکسیدکربن به منظور بهینه سازی دی اکسید کربن ذخیره شده و بازیافت نفت تولیدی در یکی از مخازن نفتی ایران با استفاده از نرم افزار اکلیپس 300 انجام شده که برای بهینه یابی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. مهم ترین پرسش مطرح شده در این پروژه چگونگی تاثیر مکان چاه های تزریقی، مکان و طول مشبک کاری آنها بر میزان ازدیاد برداشت و دفع گاز دی اکسید کربن است. مسئله مکان یابی روی چاه تزریقی شماره (9) انجام شده و اثراین عامل و هم چنین طول و مکان مشبک کاری بر روی میزان ذخیره گاز و ازدیاد برداشت نفت مشخص گردید. به طوری که به ازاءگرید (24،7) ماکزیمم مقدار نفت برداشت شده حاصل شد و پس از اجراهایهای متعدد بهترین مکان مشبک ها که بیشترین بازده ی تولید نفت را دارا باشد، یافته که همان لایه ی اول می باشد و فاصله ی مشبک ها حدودا برابر با 77 فوت گزارش می شود.