روند گسترش کانون های پرخطر لیشمانیوز پوستی در شهر کرمان طی سال های 81 تا 84 و بررسی عوامل زیست محیطی موثر بر آن ها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی

مقدمه و اهداف: اخیرا افزایش تعداد موارد لیشمانیوز پوستی در کرمان دیده شده است. این مطالعه با هدف تعیین روند ابتلا به بیماری، شناسایی کانون های پرخطر بیماری در شهر کرمان و بررسی خصوصیات زیست- محیطی این مناطق پرخطر اجرا شده است.

روش کار: در بخش کمی مطالعه، موارد سال های 84-1381 روی نقشه دیجیتالی شهری با مقیاس 1.2000 مکان یابی شدند. تعمیم نتایج به نقشه، در سطح محله های شهری و جمعیت پایه هر محله براساس جمعیت برآورد شده مرکز آمار انتخاب گردید. در بخش کیفی، براساس میزان بروز محاسبه شده، کانون های پرخطر این بیماری شناسایی شد و سپس با مراجعه و مشاهده دقیق محله های پرخطر با استفاده از چک لیست عوامل احتمالی محیطی مرتبط، ویژگی های زیست محیطی این مناطق ثبت گردید.

یافته ها: کلا 771 مورد مبتلا مشاهده شد. کانون های اصلی در نیمه شرقی شهر بوده و تعداد (15.9%) 123 مورد تنها متعلق به شرقی ترین محله بودند. پرخطرترین محله های شهر با 54.9، 52.8 و 51.2 در 10000 نفر، سرآسیاب فرسنگی، خیابان امام و سرباز بودند. بعضی کانون های فرعی مانند محله های شهاب، ابوذر و شاهزاده محمد (محله های مرکزی و جنوبی شهر ) در حال کمرنگ شدن بوده و کانون های جدیدی از بیماری در محله های شمالی و شمال شرقی در حال شکل گیری هستند (0.01(p<.

نتیجه گیری: کانون های اصلی لیشمانیوز در قسمت شرقی و مرکزی شهر شامل محله های سرآسیاب، امام و سرباز همچنان فعال بوده و کانون های جدیدی در مناطق دیگر در حال شکل گیری است. عوامل خطر زیست محیطی مربوط به وجود زمین های بایر، معابر خاکی و بافت قدیمی شهری است.