توپوگرافی تنگی قلمرو کاروتید در بیماران سکته مغزی ایسکمیک با دو نژاد آمریکای شمالی و ایرانی

زمینه و هدف: تنگی آترواسکلروتیک قلمرو شریان کاروتید و شاخه های آن شایع ترین علت سکته مغزی می باشد. فراوانی نسبی بسیاری از تنگی شریان های داخل جمجمه ای در نژادهای آفریقایی و خاور دور در مطالعات قبلی گزارش شده است.

روش کار: این مطالعه بصورت دو مرکزی و آینده نگر در 304 بیمار سالمند بستری در بیمارستان مکنزی کانادا مبتلا به سکته مغزی در قلمرو کاروتید و سپس همان تعداد بیمارسالمند با نسبت جنسی مشابه بستری در بیمارستان ولیعصر بیرجند در سال های 84-1383 انجام شد. تشخیص سکته مغزی در قلمرو کاروتید در دو مرکز توسط نورولوژیست، عروقی بود. در تمامی بیماران داپلر کاروتید و ترانس کرانیال بروش استاندارد توسط یک نفر نوروسونولوژیست انجام گرفت. توپوگرافی تنگی آترواسکلروتیک قلمرو کارتید دو طرف در بیماران بررسی شد. تست دقیق فیشر برای تحلیل آماری بکار رفته و (0.05(p< معنی دار تلقی شد.

 یافته ها: در گروه بیماران ایرانی 71 نفر (23.3%) و در گروه بیماران آمریکای شمالی 83 نفر (27.3%) تنگی شریان کاروتید داخلی در ناحیه گردن را داشتند که تفاوت فراوانی نسبی آن معنی دار نمی باشد (1.17-0.56) ci 95%، 0.81=or، 1=df، 0.3p=. تنگی شدید بیشتر یا مساوی 70% در 14 بیمار ایرانی (4.6%) و 23 بیمار آمریکای شمالی (7.5%) یافت شد که تفاوت توزیع فراوانی آن معنی دار نیست (1.77-0.3)ci 95%، 0.59=or، 1=df، 0.17p=. در گروه بیماران ایرانی 14 نفر (4.6%) و در گروه بیماران آمریکای شمالی نیز 5 نفر (1.6%) تنگی شاخه های داخل جمجمه ای قلمرو عروقی کاروتید را داشتند که تفاوت آن معنی دار است (8.1-1)ci 95%، 2.9=or، 1df=، 0.038p=، تنگی توام شاخه های داخل و خارج جمجمه ای قلمرو کاروتید نیز در دو بیمار ایرانی و 1 بیمار آمریکای شمالی مشاهده شد.

نتیجه گیری: تنگی آترواسکلروتیک قلمرو داخل جمجمه ای شریان کاروتید در افراد ایرانی فراونی بیشتری از ساکنان آمریکای شمالی دارد.