مقایسه شاخص توده بطن چپ و عملکرد دیاستولی بطن در کودکان مبتلا به تالاسی ماژور

زمینه و هدف: عوارض قلبی عروقی علت عمده معلولیت و مرگ و میر در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور است و افزایش توده عضلانی بطن چپ در این بیماران به دلیل هیپرتروفی دیواره بطن به دنبال رسوب آهن می باشد. پژوهش حاضر به منظور دست یابی به تشخیص زودرس درگیری قلبی با استفاده از اکوکاردیوگرافی و اندازه گیری شاخص توده بطن چپ و بررسی ارتباط آن با شاخص های عملکرد دیاستولی بطن چپ انجام شده است.

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 44 کودک مبتلا به تالاسمی و 44 کودک سالم که از نظر سنی و جنسی همگن بودند از شهریورماه 81 لغایت آذرماه 82 در بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) زاهدان انجام گرفت. بعد از معاینه فیزیکی کامل، اکوکاردیوگرافی خطی، دو بعدی و داپلر با تاکید بر ارزیابی شاخص های عملکرد دیاستولی بطن چپ و نیز تعیین توده عضلانی بطن چپ و مشخص نمودن آن بر حسب سطح بدن انجام شد و یافته های حاصل با گروه شاهد مقایسه و بررسی آماری گردید.

یافته ها:از مجموع 44 بیمار و 44 کنترل به ترتیب 24 و 22 نفر آنان مذکر بودند. متوسط سن در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 2.9± 14.3 و 2.6±14 سال بود. میانگین قد، وزن و سطح بدن بیماران به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد و میانگین تعداد ضربان قلب بیماران بیشتر و متوسط فشار خون سیسیتولی و دیاستولی بیماران کمتر از گروه شاهد بود. متوسط شاخص توده بطن چپ در بیماران 21.78± 92.88 گرم به ازاء هر مترمربع بدن بود که افزایش حدود 50% را نشان می داد (0.001(p<. برون ده قلبی، اندازه حفرات و حجم ضربه ای در مقایسه با گروه شاهد افزایش قابل توجهی داشت. عملکرد سیستولی بیماران غالباً در محدوده طبیعی بود (به جز 5 بیمار) و از میان شاخص های عملکرد دیاستولی که به طور شایع تری اختلال را نشان می دادند، طولانی شدن زمان استراحت بطن چپ با افزایش شاخص توده بطن چپ رابطه ای معنی دار داشت.

نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که طولانی شدن زمان استراحت بطن چپ با افزایش شاخص توده بطن چپ رابطه معنی داری دارد. بنابراین توجه به عملکرد دیاستولی قلب و شاخص توده بطن چپ امری ضروری می باشد که برای تشخیص زودرس درگیری قلب در بیماران سودمند است.