واکاوی معماری پایدار و ساختمان هوشمند در راستای معماری سبز

معماری اقلیمی از دهه 70 و معماری پایدار از دهه 90 میلادی جزو مباحث مهم در حوزه معماری بوده است. مفهوم معماری پایدار که به توسعه ی پایدار یا ساختمان سبز نیز معروف است. نظریه، علم و سبک ساختمان هایی است که بر اساس اصول سازگار با محیط زیست طراحی و ساخته می شوند. معماری پایدار تلاش دارد تعداد منابعی که در ساخت، بهره برداری و اداره ساختمان مصرف می شود به حداقل رساند و نیز آسیبی که به واسطه ی انتشار، آلودگی و اتلاف اجزای ساختمان به محیط زیست می شود محدود سازد. در این مقاله هدف مطالعه ساختمان هوشمند و معماری پایدار و تطبیق این دو برای ایجاد معماری سبز و اکوتک می باشد. طراحی با نیاز کم به منابع انرژی، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند باد و خورشید و بهره گیری از فناوری های هوشمند به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی و صفر انرژی نمودن ساختمان و حتی مثبت انرژی بودن آن می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد. بررسی خواهد شد که یک ساختمان هوشمند تا چه اندازه می تواند در صرفه جویی انرژی موثر باشد و به تناسب چه میزان ما را به سمت معماری پایدار هدایت کند. در نتیجه با ارائه ی راهکارهایی موثر برای طراحی یک ساختمان هوشمند و صفر انرژی می توان ساختمانی سازگار با طبیعت طراحی نمود.