نقد روانکاوانه فیلم (نمونه موردی فیلم کوتاه "وقتی بچه بچه بود" ساخته آناهیتا قزوینی زاده )

این پژوهش به نقد روانکاوانه فیلم کوتاه "وقتی که بچه بچه بود" می پردازد و به بازیابی نمادها و نشانه های روانکاوانه در این فیلم می پردازد. این مقاله، با تحلیلی روانکاوانه، قصد آن دارد که به تفسیر و تأویلی از ابژههای غایبی بپردازد که زیست روزمره این سوژه ها را (که اغلب نیز کودک هستند)، آنگونه که در این فیلم بازنمایی شده، برساخت نماید؛ ابژه های غایبی که در برساختن سوژه ای خط خورده و از هم پاشیده نقشی اساسی در زندگی روزمره امروزین بازی می کنند. توجه روانکاوی به ادبیات و هنر و سپس به نقد هنری به رغم مباحث بسیاری که به ویژه نظریه ها و برداشت های فروید و شاگردانش ایجاد کرد و مناقشات طولانی را دامن زد، تحول عمیقی را نیز در پی داشت که عرصه نقد را به کلی دگرگون کرد. این ارتباط میان روانکاوی و هنر از اصلی ترین جریانات نقد هنری و ادبی در طول یک سده اخیر محسوب می گردد. اهمیت پژوهش هایی از این دست در شناخت اهمیت آثار هنری و تاثیرات اجتماعی و فرهنگی آنان می باشد. این پژوهش که به روش موردی انجام شده است به شرح و تحلیل این اثر با مولفه های نقد روانکاوانه می پردازد و سعی در شناخت ارزش های روانکاوانه این اثر دارد.