شاخص توده بدنی و آلبومین سرم در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه

مقدمه: بیماری مزمن انسدادی ریوی با التهاب مزمن و محدودیت پیشرونده جریان هوای بازدمی مشخص می شود. اخیرا علاوه بر علائم ریوی تظاهرات مختلف خارج ریوی مثل کاهش وزن و اختلالات تغذیه ای شرح داده شده که تحت عنوان علائم سیستمیک یا عمومی این بیماری نام برده می شود. در این مطالعه شاخص توده بدنی و آلبومین سرم ابن بیماران اندازه گیری و ارتباط آن با تست های عملکرد ریوی مورد بررسی قرار گرفته است.

روش کار: این مطالعه توصیفی بر 42 بیمار مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریوی مراجعه کننده به بیمارستان قائم (عج) در سال 1384 انجام شده است. متوسط سن بیماران 10.54±62.82 سال و متوسط حداکثر سرعت جریان بازدمی در ثانیه اول 0.76±1.38 لیتر بود. بیماران بر اساس راهنمای شدت بیماری ریوی تقسیم بندی شدند. داده های آماری به کمک نرم افزار spss و آزمون کای دو و آزمون آنالیز واریانس و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: میزان شاخص توده بدنی وآلبومین سرم بیماران اندازه گیری شد. نتایج میزان شاخص توده بدنی در 9.5% بیماران کمتر از حد طبیعی بود. بین شدت بیماری ریوی و میزان شاخص توده بدنی همبستگی منفی معنی دار و قابل ملاحظه وجود داشت (0.43-=r و 0.004(p=. هم چنین بین شدت بیماری ریوی و میزان آلبومین سرم همبستگی منفی معنی دار ملاحظه شد (0.35-=r و 0.02=p).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که با افزایش شدت بیماری ریوی میزان شاخص توده بدنی و آلبومین سرم کاهش می یابد. بنابراین وضعیت تغذیه ای ارتباط نزدیک با شدت بیماری ریوی دارد.