مروری بر تحمل پذیری خطا و چهارچوب کشف خودکار خطا در سیستم های پردازش ابری

تحمل پذیری خطا در محاسبات ابری مسئله ای بسیار مهم است، که آنرا به عنوان تضمین کننده در دسترس بودن، عملکرد و قابلیت اطمینان برنامه های کاربردی در نظر می گیرند. گاهی اوقات، حجم کار نوسانی و زیاد ابر به نحوی است که ممکن است وضعیت اجرای برنامه ها به یک حالت غیر منتظره آن هدایت شود. برای دستیابی به در دسترس بودن،قابلیت اطمینان، عملکرد، استحکام و قابلیت اطمینان در محاسبات ابری، خطا و شکست باید به طور موثری مورد دستیابی قرار گیرد و مشخص شود. حتی اگر خطرات شناخته شوند، برای کارگزاران غیر خودکار بسیار مشکل است که آنها را حل کنند، که این باعث افت عملکردی سیستم می شود. برای مقابله با این مسائل، در این مقاله یک چهارچوب خودکار کشف خطا را برای کاربردهای مبتنی برابر را بررسی می کنیم، یک روش خوشه بندی که نوسانات بار کاری را دریافت می کند و همبستگی بین بار کاری و کارایی سیستم را شکل می دهد. این مقاله درک بهتر تحمل پذیری خطاهای مختلف را مورد بحث قرار می دهد؛ تکنیک های آن که برای کاربردهای مورد نظر هر کدام و ابزار های مخصوص آن ها مورد استفاده قرار می گیرند. این مقاله هم چنین در مورد طبقه بندی جامع نقص ها، خطاها و خرابی ها، بحث می کند.