بررسی دیدگاه های کشورهای مختلف نسبت به حمایت و نگهداری از کودکان بی سرپرست در مقایسه با جامعه ایران

مشکل یتیمی که از پدیده های طبیعی اجتماعی است، از دیرباز در جوامع بشری مطرح بوده است. حمایت از کودکان بی سرپرست و یتیم، دارای سابقه ای بسیار طولانی است. چنان که از شواهد و مدارک تاریخی زندگی اجتماعی انسان برمی آید، حمایت از کودکان بی سرپرست و بی خانواده، در اکثر ممالک دنیا به صورت پراکنده و غیر سازمان یافته و غیرحرفه ای، تحت تأثیر انگیزه های خیرخواهانه، انسانی و دینی، توسط مردم و نهادهای اجتماعی و مذهبی براساس فرهنگ و معتقدات هر جامعه انجام می گرفت. بررسی تاریخ قرون اخیر در این کشورها، نشان دهنده تلاش هایی است که به صورت محله ای یا در سطح کشور برای حل مشکلات انجام شده است. در واقع سازمان بخصوصی جهت سرپرستی ایتام در خانواده ها به نام سازمان کمک اجتماعی ایجاد شد که مهم ترین وظیفه اش این بود که چنانچه نگاهداری کودک یتیم به هیچ وجه در خانواده او ممکن نگردد، سازمان کوشش کند خانواده هایی را بیابد که مایل باشند زندگی خوبی را با کودک ادامه دهد. شکل نگهداری از کودکان بی سرپرست در حال دگرگونی می باشد و همواره سعی بر ارتباط بیش تر این دسته از کودکان با محیط های بیرونی و دیگر کودکان می باشد. این پژوهش با استفاده و بهره جوئی از مطالعات کتابخانه ای و مدارک مکتوب انجام گرفته است.