بررسی تاثیر زمینه گرایی بر معماری و منظر شهری پایدار (مطالعه موردی: طراحی اقامتگاه گردشگری)

در این مقاله به بررسی تاثیر زمینه گرایی بر معماری و منظر شهری پایدار در طراحی اقامتگاه گردشگری پرداخته شده است. منطقه مورد در کرمان و در اقلیم کویری با بافت سنتی قرار دارد. این تحقیق کاربردی و از نظر روش تحقیق تحلیل محتوایی متون خواهد بود. فرایند انجام تحقیق شامل بررسی رویکرد زمینه گرایی در معماری با اتکا به منابع کتابخانه ای و بررسی تجارب مربوطه به منظور تعییگن مولفه های زمینه گرایی در ابعاد مختلف و تعیین سطح راهبردی می باشد. تحلیل محتوا و استنباط منطقی به منظور تعیین رویکردهای زمینه گرایی و ترکیب آن با تجارب معماری سنتی کرمان با اتکا به معماری و منظر شهری پایدار، صورت گرفت. بررسی های به عمل آمده نشان می دهد که، معماری در مقابل محیط قرار نمی گیرد بلکه در توازن و هم پیوندی با آن و شناخت ویژگی های خاص زمینه ضمن احترام به طببعت و پس از ملاحظات زیست محیطی به استفاده از محیط و پتانسیل های آن به عنوان نیروی مولد می اندیشد. بنابراین، برای رسیدن به معماری و منظر شهری پایدار بایستی به تمام نکات مهم در زمینه گرایی توجه داشت؛ خواه زمینه گرایی در مقیاس محلی مطرح باشد، خواه در مقیاس منطقه ای و جهانی. در این میان روند طراحی معماری بایستی مورد بازخوانی قرار گیرد تا بر شناخت زمینه در شروع کار تاکید بیشتری گردد.