بررسی نمونه های موردی مراکز آموزشی- درمانی کودکان مبتلا به اتیسم در جهت الگو برداری مناسب

محیط به عنوان یکی از عوامل موثر بر روحیه انسان باید به تفاوت های افراد اهمیت دهد و پاسخگوی نیازهای متفاوت آن ها باشد، بدین سان باید سعی شود محیط با نیازهای اساسی روحی انسان هماهنگ گردد. شرایط خاص کودکان مبتلا به اوتیسم، طراحی محیطی مناسب، جهت کنترل رفتار و بهبود سلامت روانی آن ها را می طلبد. با توجه به نرخ روز افرزون رشد اختلال اوتیسم، مداخله اولیه و بهبود فضاهای درمانی، یکی از مهم ترین کلیدهای کاهش علائم اوتیسم است، به همین دلیل محیط های آموزشی مناسب در خارج از خانه برای کودکان مبتلابه اوتیسم حیاتی است. مطالعات انجام شده نشان داده است که حضور فضاهای مناسب که پاسخ گوی نیازهای روانشناختی کودکان اتیستیک باشد، اثرات ثمربخشی در بهبود سلامتی کودکان اتیسمیک دارد. بررسی های میدانی در ایران نشان می دهند که غالب مراکز نگهداری کودکان با اختلالات طیف اوتیسم از تغییر کاربری دیگر فضاها چون خانه های مسکونی و با اضافه کردن چند دیوار موقت به فضا شکل یافته اند. این در حالی است که مطالعات حاکی از آن است که محیط، تأثیر بسیار زیادی در درمان این کودکان دارد. از این دسته مراکز می توان به توانبخشی هایی که در تهران و مشهد آغاز به کار نموده اند، اشاره کرد، در این مراکز نیازهای کودکان اوتیسم در نظرگرفته شده است. در خارج از ایران تحقیقات در این مورد بیشتر یافت می شود و مراکز مختلفی نیز تحت عنوان مراکز اوتیسم ایجاد شده است. بدین سان پژوهش حاظر با روشی توصیفی و تحلیلی قصد دارد با مد نظر قرار دادن نیاز های فضایی این قشر به معرفی چندی از مراکز ساخته شده مناسب این قشر در جهان بپردازد تا در انتها با الگو برداری از آن ها نسبت به تدوین شاخص های موثر اقدام گردد.