اولویت بندی راهبردهای توسعه گردشگری شهری در بافت تاریخی شهر قزوین با بهره گیری از تکنیک anp و swot

گردشگری امروزه یکی از مسائل مهم و مؤثر اقتصادی و یکی از عوامل برجسته ی ارتباط اجتماعی و فرهنگی است. در این میان، مکان های تاریخی، به دلیل نمایش هویت شهرها، از ارزش بسیار زیادی جهت جذب گردشگر برخوردارند، که به تصویر کشیدن این ارزش ها مبنایی برای تصمیم گیری مربوط به حوزه گردشگری و میراث فرهنگی است. شهر قزوین با برخورداری از بافتی تاریخی و واجد ارزش مرمت، حفاظت و نگهداری و با دارا بودن پتانسیل های بسیار مناسب گردشگری، دارای پارامتر مهم شکل گیری گردشگری شهری و امکان توسعه ی آن است. علی رغم وجود طرح های متعدد، مشکلات بافت در سال های اخیر افزایش یافته است و نیاز به احیای فعالانه بافت، هم چنین بالفعل سازی پتانسیل های بالقوه ی گردشگری و هویت تاریخی که ضامن حیات واقعی و مدنی شهری است را ضروری نشان می دهد. بنابراین، برای فراهم کردن بستر مناسب توسعه گردشگری شهری، شناسایی جاذبه ها و منابع در مرحله اول و سپس ارزیابی و اولویت بندی در مرحله بعدی، امری ضروری است. در این مقاله، روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است، که با اتکا به پیشینه تحقیق، بررسی اسناد مربوط به بافت تاریخی قزوین و مطالعات میدانی (پرسشنامه) به تحلیل مسئله می پردازد. با استفاده از تکنیک swot به شناخت قوت ها و ضعف های داخلی بافت تاریخی شهر قزوین در جذب گردشگر و نیز شناسایی فرصت ها و تهدیدهای خارج از بافت تاریخی پرداخته شده است تا راهبردهایی برای تقویت نقاط قوت و فرصت های آن و مرتفع کردن ضعف ها و از بین بردن تهدیدهای موجود حاصل شود، هم چنین به منظور اولویت بندی راهبردهای ارائه شده از روش فرآیند تحلیل شبکه ای anp استفاده شده است. که کارکرد گردشگری بافت تاریخی شهر قزوین را به سطح عالی ارتقا می دهد.