بررسی تاثیر توزیع درآمد و کاهش فقر بر گردشگری در ایران

امروزه صنعت گردشگری جزو بزرگ ترین و متنوع ترین صنایع در دنیا به حساب می آید با توجه به آثار اقتصادی این صنعت، اگر کشوری که جاذبه های فرهنگی، طبیعی یا تاریخی مناسبی دارد، بتواند از ظرفیت های خود استفاده کرده و چرخ های این صنعت را به نحو صحیحی به حرکت درآورد، شاهد رشد و شکوفائی بزرگی در سطح اقتصاد خود خواهند بود. به علت اهمیت و نقش این صنعت در دستیابی به رشد و توسعه پایدار اجتماعی و اقتصادی، در دهه های اخیر جوامع و کشور های مختلف به گسترش این صنعت روی آورده اند و در تلاش هستند سهم بیشتری از بازار جهانی این صنعت را برای جوامع خود به ارمغان ببرند به طوری که هم اکنون این صنعت به یکی از مهمترین بخش های اقتصادی کشور ها تبدیل شده است و از آن به عنوان یک صنعت مولد و پویا که سایر بخش های اقتصادی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد یاد می شود . توسعه ی صنعت گردشگری و توریسم برای کشورهایی که با معضلاتی چون نرخ بیکاری و تورم بالا و محدودیت منابع ارزی مواجه هستند، از اهمیت فراوانی برخورداراست بنابراین حداقل به منظور تنوع بخشیدن به درآمدهای ارزی و همچنین ایجاد فرصتهای شغلی و در نتیجه کاهش فقر و بهبود سطح زندگی، توجه به صنعت گردشگری دارای اهمیت است. از آنجایی که مسئله فقر و توزیع درآمد از جمله معضلات اساسی کشورهای در حال توسعه است، بنابراین در این پژوهش تاثیر توزیع درآمد و کاهش فقر بر گردشگری در دوره زمانی 1394-1357 برای کشور ایران مورد توجه قرار گرفته است. برای رسیدن به این هدف، در این پژوهش از مدل اقتصاد سنجی خود رگرسیون برداری (var) و از روش جوهانسون- جوسیلیوس برای بررسی هم انباشتگی استفاده شده است. نتایج حاصل شده، نشان می دهد که بین شاخص فقر و توزیع درآمد با گردشگری ارتباط معنی داری وجود دارد.