آسیب شناسی بدنه و نمای شهری از دیدگاه معماری

روند رو به رشد جمعیت شهری و سرعت شتابان ساخت و ساز با حجم های وسیع و پراکنده در کنار کیفیت پایین مصالح بکار گرفته شده در گوشه گوشه شهرها باعث تنزل ساختار و سیمای شهری شده است. جایی که باید فرهنگ را یافت، گوشه ایی از تاریخ را نمایندگی کرد، با ساختمان هایی مواجهیم که نه گذشته و نه به آینده تعلق دارند و کماکان عوامل تاثیر گذار بدون تغییر و ممیزی همان مسیر را طی می کنند. در چرایی تغییر ذائقه و دور شدن از مسیر تاریخ، فرهنگ و هویت که از ارکان نظام اجتماعی و فرهنگی در ایام نچندان دور میتوان از آن یاد کرد، باید گریزی به مسیر منتهی به وضعیت کنونی زد و علل و عوامل این تغییر مسیر را در آن جستجو کرد. جایی که فرهنگ و تاریخ تنها در ادبیات ضوابط و مقررات شهرسازی باقی ماندند و شهرسازی ایران در مسیر بدون بازگشت به تاریخ و فرهنگ و در سایه آرامش خودساخته ناشی از مدگرایی و تقلید، سیمای شهرسازی را با چالش جدی مواجه کرد. هدف از نگارش مقاله واکاوی عوامل پیدا و پنهان با روش توصیفی و تحلیلی با کمک ابزار کتابخانه ایی است تا با شناخت مختصات فرهنگی و اجتماعی گذشته و حال به یافتن پاسخی برای ناکامی برای رسیدن به یک سیمای شهری آمیخته با ارزش های تاریخی و فرهنگی خود دست پیدا کنیم. در جایی که متغییرهای جمعیتی، اجتماعی بیشترین اثر را بر ساختار و سیمای شهری گذاشتند، باید با کمک همین ابزار نسبت به توقف وضعیت موجود اقدام و با ایجاد یک ساختار متصل به هویت و تاریخ در بدنه اجتماعی و دولتی و قرار دادن ضوابط بدون تبصره مسیر اصلاح بدنه شهری را آغاز کرد.