اثربخشی درمان فراشناخت بر کفایت اجتماعی سالمندان دچار اختلال افسردگی شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی فراشناخت بر افسردگی و کفایت اجتماعی در سالمندان مبتلا به اختلال افسردگی شهر تهران صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان شهر تهران در سال 1396 بودند. نمونه مورد نظر در این پژوهش سالمندان مراجعه کننده به مرکز پزشکی، آموزشی و درمانی آیت الله طالقانی شهر تهران درنظر گرفته شده اند. تعداد 30 نفر از این افراد به صورت در دسترس برگزیده شده و به صورت تصادفی انتخاب و انتصاب در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل انجام گرفت. ابزار پژوهش مقیاس کفایت اجتماعی فلنر و همکاران (1990)، مقیاس افسردگی بک (1961)، مصاحبه بالینی و بسته درمانی فراشناخت بود که گروه آزمایش به مدت ده جلسه تحت درمان درمان گروهی فراشناخت قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) با استفاده از نرم افزار لیزرل انجام پذیرفت. یافته های تحقیق نشان داد که درمان گروهی فراشناخت بر بهبود افسردگی (0.05(p< و کفایت اجتماعی (0.05(p< سالمندان مبتلا به افسردگی اثر دارد. لذا نتیجه می شود درمان گروهی فراشناخت به عنوان یک رویکرد نوظهور، می تواند با تاثیرگذاری بر شناخت و هیجانات افراد سالمند، کفایت اجتماعی و افسردگی آنان را به طور چشمگیری بهبود بخشد.