ارزیابی مدیریت ریسک کارخانه های تولید بتن پیش ساخته براساس توسعه پایداربه کمک روش topsis فازی (مورد مطالعه: کارخانه های تولید بتن پیش ساخته استان قزوین)

زمانی که صرفه جویی در انرژی نیاز اصلی می باشد از کارخانه های تولید بتن استفاده می شود. بعلت سهل انگاری و نیز عدم توجه ویژه به خطرات موجود در کارخانه های تولید بتن، شاهد حوادث ناگواری برای اپراتورها و سایر کارگران بوده ایم، هم چنین به دلیل اینکه در کارخانه های تولید بتن اگر مدیریت ریسک وجود نداشته باشد هدر رفت انرژی زیاد بوده و راندمان تولید بتن بهینه بسیار پایین می باشد و این ریسک باعث صدمه زدن به مجموعه شده از اینرو برای افزایش بازده تولید و هم چنین کاهش هدر رفت انرژی و جلو گیری از آسیب رسیدن به مجموعه که خطرات جبران ناپذیری را در رسیدن به هدف تعیین شده در پی دارد شناسایی خطر و ارزیابی ریسک در این نوع پروژه ها و به تبع آن اقدامات کنترلی مورد نیاز برای این ریسک ها اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. در این مقاله کارخانه های تولید بتن پیش ساخته را به منظور کاهش ریسک و افزایش بازده مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهیم. هدف اصلی این مقاله شناسایی و ارزیابی ریسک های کارخانه های تولید بتن پیش ساخته بر اساس شاخص های توسعه پایدار می باشد. برای شناسایی و وزن دهی معیارهای توسعه پایدار از روش ahp فازی و برای رتبه بندی ریسک های مرتبط با کارخانه های تولید بتن از روش topsis فازی استفاده شده است. و در آخر یک الگو و روش مناسب و مستند برای کاهش ریسک های موجود در کارخانه های بتن پیش ساخته ارائه شده است.